۱۶٬۱۹۷
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۳۷: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←آيات ۱ - ۲۱ سوره ليل
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۱۹۹: | خط ۱۹۹: | ||
و يا منظور اين است كه: او را آماده حياتى سعيد كند. حياتى نزد پروردگارش. حياتى بهشتى؛ و به اين نحو آماده اش كند كه توفيق اعمال صالحى را به او بدهد. و «وجه دوم»، هم به ذهن نزديك تر است و هم انطباقش با وعده هايى كه از قرآن معهود ماست، منطبق تر. | و يا منظور اين است كه: او را آماده حياتى سعيد كند. حياتى نزد پروردگارش. حياتى بهشتى؛ و به اين نحو آماده اش كند كه توفيق اعمال صالحى را به او بدهد. و «وجه دوم»، هم به ذهن نزديك تر است و هم انطباقش با وعده هايى كه از قرآن معهود ماست، منطبق تر. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۵۱۰ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۵۱۰ </center> | ||
«'''وَ أَمَّا مَن بخِلَ وَ استَغْنى * وَ كَذَّب بِالحُْسنى * فَسنُيَسرُهُ لِلْعُسرَى * وَ مَا يُغْنى عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى«'''»: | «'''وَ أَمَّا مَن بخِلَ وَ استَغْنى * وَ كَذَّب بِالحُْسنى * فَسنُيَسرُهُ لِلْعُسرَى * وَ مَا يُغْنى عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى«'''»: | ||
كلمۀ «بخل» در مقابل كلمۀ «اعطاء = دادن»، به معناى ندادن است؛ و كلمۀ «استغناء»، به معناى طلب غنا و ثروت از راه ندادن و جمع كردن است. و مراد از «تكذيب به حُسنى»، كفر وعدۀ حسنى و ثواب خداست، كه انبيا آن را به بشر رسانده اند. و معلوم است كه كفر به آن وعده، كفر به اصل قيامت است. | |||
و مراد از | |||
و | و مراد از «تيسير للعسرى»، خذلان و ندادن توفيق اعمال صالح است. به اين گونه كه اعمال صالح را در نظرش سنگين كند، و سينه اش را براى ايمان به خدا گشاده نسازد، و يا او را آماده عذاب كند. | ||
و | |||
إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَى وَ إِنَّ لَنَا لَلاَخِرَةَ وَ الاُولى | و كلمۀ «تردّى» - كه مصدر فعل ماضى «تردى» است - به معناى سقوط از مكانى بلند است، كه بر هلاكت هم اطلاق مى شود. پس مراد از «تردّى» در اين جا، اين است كه چنين كسى وقتى در حفرۀ قبر و يا در جهنّم و يا در ورطه هلاكت سقوط مى كند، مالش به چه دردش مى خورد؟ | ||
اين دو | |||
و كلمۀ «ما»، هم مى تواند استفهامى باشد و هم نافيه. اگر استفهامى باشد كه معنايش همان بود كه گفتيم؛ و اگر نافيه باشد، معنايش اين مى شود كه: چنين كسى در هنگامى كه به ورطۀ هلاكت مى افتد، مالش به دردش نمى خورد. | |||
«'''إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَى وَ إِنَّ لَنَا لَلاَخِرَةَ وَ الاُولى'''»: | |||
اين دو آيه، مطالب قبل يعنى تيسير براى «يسرى» و «عسرى» را تعليل مى كند. ممكن هم هست بگوييم از همان مطالب قبل با كوتاه ترين بيان، خبر مى دهد. و حاصلش اين است كه: ما اين تيسير را مى كنيم؛ و يا اين بيان را مى آوريم؛ براى اين كه هدايت كرده باشيم. چون هدايت خلق به عهدۀ ماست و هيچ مانعى ما را در اين هدايت، مزاحمت نمى كند و مانع نمى شود. | |||
