تفسیر:المیزان جلد۱ بخش۴: تفاوت میان نسخه‌ها

مقدمه پنجم اين كه: اصحاب صراط مستقيم در صورت عبوديت خدا، داراى ثبات قدم به تمام معنا هستند. هم در فعل، و هم در قول، هم در ظاهر، و هم در باطن. و ممكن نيست كه نامبردگان بر غير اين صفت ديده شوند، و در همه احوال خدا و رسول را اطاعت مى كنند. چنانچه نخست درباره آن ها فرمود: «'''و من يطع اللّه و الرسول فأولئك مع الّذين أنعم اللّه عليهم من النّبيّين و الصدّيقين و الشّهداء و الصّالحين و حسن أولئك رفيقا'''»: (كسی كه خدا و رسول را اطاعت كند، چنين كسانى با آنان هستند كه خدا بر ايشان انعام كرده، از انبيا و صدّيقين و شهدا و صالحان، كه اينان نيكو رفقایى هستند)، و سپس اين ايمان و اطاعت را چنين توصيف كرده: «'''فلا و ربّك لا يؤمنون حتّى يحكّموك فيما شجر بينهم، ثمّ لا يجدوا فى أنفسهم حرجا ممّا قضيت و يسلّموا تسليما، و لو أنّا كتبنا عليهم أن اقتلوا أنفسكم أو اخرجوا من دياركم، ما فعلوه الّا قليل منهم، و لو أنّهم فعلوا ما يوعظون به، لكان خيرا لهم و أشدّ تثبيتا'''»: (نه به پروردگارت سوگند، ايمان واقعى نمى آورند، مگر وقتى كه تو را حاكم بر خود بدانند، و در اختلافاتى كه ميانه خودشان رُخ مى دهد، به هرچه تو حكم كنى راضى باشند، و احساس ناراحتى نكنند، و صرفا تسليم بوده باشند، به حدّى كه اگر ما واجب كنيم كه خود را بكشيد، يا از شهر و ديارتان بيرون شويد، بيرون شوند، ولى جز عدّه كمى از ايشان اين طور نيستند، و حال آن كه اگر اين طور باشند و به اندرزها عمل كنند، براى خودشان بهتر، و در استواريشان مؤثرتر است).