۱۴٬۴۴۷
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱ بخش۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←روايتى از رسول خدا (ص ) درباره سوره حمد و فضيلت آن
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۹۲: | خط ۹۲: | ||
<span id='link74'><span> | <span id='link74'><span> | ||
==روايتى از رسول خدا (ص ) درباره سوره حمد و فضيلت آن == | ==روايتى از رسول خدا (ص) درباره سوره حمد و فضيلت آن == | ||
و در كتاب عيون از حضرت رضا عليه | |||
و چون او | و در كتاب عيون از حضرت رضا عليه السلام، از پدران بزرگوارش از امير المؤمنين عليه السلام روايت آورده كه فرمود: از رسول خدا(ص) شنيدم مى فرمود: خدای تعالى فرموده: فاتحة الكتاب را بين خودم و بنده ام تقسيم كردم. نصفش از من، و نصفش از بنده من است، و بنده ام هرچه بخواهد، به او می دهم. چون او می گويد: «بسم اللّه الرحمن الرحيم»، خداى عزّوجلّش می گويد: بنده ام كار خود را با نام من آغاز كرد، و بر من است اين كه امور او را در آن كار تتميم كنم، و در احوالش بركت بگذارم. و چون او می گويد: «الحمد لله ربّ العالَمين»، پروردگار متعالش می گويد: بنده من، مرا حمد گفت و اقرار كرد كه: نعمت هایی كه در اختيار دارد، از ناحيه من است، و بلاهایی كه به وى نرسيده، باز به لطف و تفضّل من است، و من شما فرشتگان را گواه مى گيرم كه نعمت هاى دنيایى و آخرتى او را زياد نموده، بلاهاى آخرت را از او دور كنم، همان طور كه بلاهاى دنيا را از او دور كردم. | ||
و چون او | |||
و چون او می گويد: «الرّحمن الرّحيم»، خداى جلّ جلالش می گويد: بنده ام شهادت داد كه: من رحمان و رحيم هستم، من نيز شما را شاهد مى گيرم كه بهره او را از نعمت و رحمت خود فراوان ساخته، نصيبش را از عطای خودم جزيل و بسيار مى كنم. و چون او می گويد: «مالك يوم الدّين»، خداى تعالايش می گويد: شما شاهد باشيد، همان طور كه بنده ام اعتراف كرد به اين كه من مالك روز جزا هستم، در آن روز كه روز حساب است، حساب او را آسان مى كنم و حسنات او را قبول نموده، از گناهانش صرف نظر مى كنم. | |||
و چون او می گويد: «إيّاك نعبد»، خداى عزّوجلّش مى فرمايد: بنده ام راست گفت، و به راستى مرا عبادت كرد، و به همين جهت شما را گواه مى گيرم در برابر عبادتش، پاداشى دهم كه هر كس كه در عبادت، راه مخالف او را رفته به حال او رشك برد. و چون او می گويد: «و إيّاك نستعين»، خداى تعالايش می گويد: بنده ام از من استعانت جست و به سوى من پناهنده گشت، من نيز شما را شاهد مى گيرم كه او را در امورش اعانت كنم، و در شدائدش به دادش برسم و در روز گرفتاری هايش، دست او را بگيرم. | |||
و چون او می گويد: «إهدنا الصّراط المستقيم» تا آخر سوره، خداى عزّوجلّش می گويد: همه اين ها و آنچه غير اين ها درخواست كند، برآورده است. من همه خواسته هايش را استجابت كردم و آنچه آرزو دارد، برآوردم و از آنچه مى ترسد، ايمنى بخشيدم. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱ صفحه : ۶۴ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱ صفحه : ۶۴ </center> | ||
<span id='link75'><span> | <span id='link75'><span> | ||
==بيان ويژگى سوره حمد و مقايسه آن با آنچه مسيحيان در نماز مى خوانند == | ==بيان ويژگى سوره حمد و مقايسه آن با آنچه مسيحيان در نماز مى خوانند == | ||
# مؤ لف : قريب باين مضمون را مرحوم صدوق در كتاب علل خود از حضرت رضا عليه السلام روايت كرده ، و اين روايت همانطور كه ملاحظه مى فرمائيد، سوره فاتحه الكتاب را در نماز تفسير مى كند، پس اين خود مؤ يد گفته قبلى ما است ، كه گفتيم : اين سوره كلام خداى سبحان است ، اما به نيابت از طرف بنده اش ، و زبان حال بنده اش در مقام عبادت ، و اظهار عبوديت است ، كه چگونه خدا را ثناء ميگويد، و چگونه اظهار بندگى مى كند، و بنابراين سوره اصلا براى عبادت درست شده ، و در قرآن هيچ سوره اى نظير آن ديده نميشود، منظورم از اين حرف چند نكته است . اول اينكه سوره مورد بحث از اول تا بآخرش كلام خدا است ، اما در مقام نيابت از بنده اش ، و اينكه بنده اش وقتى روى دل متوجه بسوى او ميسازد، و خود را در مقام عبوديت قرار ميدهد، چه ميگويد. و دوم اينكه اين سوره بدو قسمت تقسيم شده ، نصفى از آن براى خدا، و نصفى ديگر براى بنده خدا است . | # مؤ لف : قريب باين مضمون را مرحوم صدوق در كتاب علل خود از حضرت رضا عليه السلام روايت كرده ، و اين روايت همانطور كه ملاحظه مى فرمائيد، سوره فاتحه الكتاب را در نماز تفسير مى كند، پس اين خود مؤ يد گفته قبلى ما است ، كه گفتيم : اين سوره كلام خداى سبحان است ، اما به نيابت از طرف بنده اش ، و زبان حال بنده اش در مقام عبادت ، و اظهار عبوديت است ، كه چگونه خدا را ثناء ميگويد، و چگونه اظهار بندگى مى كند، و بنابراين سوره اصلا براى عبادت درست شده ، و در قرآن هيچ سوره اى نظير آن ديده نميشود، منظورم از اين حرف چند نكته است . اول اينكه سوره مورد بحث از اول تا بآخرش كلام خدا است ، اما در مقام نيابت از بنده اش ، و اينكه بنده اش وقتى روى دل متوجه بسوى او ميسازد، و خود را در مقام عبوديت قرار ميدهد، چه ميگويد. و دوم اينكه اين سوره بدو قسمت تقسيم شده ، نصفى از آن براى خدا، و نصفى ديگر براى بنده خدا است . | ||
