تفسیر:المیزان جلد۱ بخش۳: تفاوت میان نسخه‌ها

و همچنين، عبادت وقتى تمام و كامل مي شود كه به خودش هم مشغول نباشد كه اشتغال به نفس، منافى با مقام عبوديت است. عبوديت كجا و منم زدن و استكبار كجا؟

و گويا علت آمدن پرستش و استعانت به صيغه متكلم مع الغير: (ما تو را مى پرستيم و از تو يارى مي جویيم)، همين دورى از منم زدن و استكبار بوده باشد، و مي خواهد به همين نكته اشاره كند كه گفتيم مقام عبوديت، با خود ديدن منافات دارد. لذا بنده خدا، عبادت خود و همه بندگان ديگر را در نظر گرفته، مي گويد: ما تو را مى پرستيم. چون به همين مقدار هم در ذمّ نفس و دور افكندن تعيّنات و تشخصات اثر دارد. چون در وقتى كه من خود را تنها ببينم، به انانيّت و خودبينى و استكبار نزديكترم، به خلاف اين كه خودم را مخلوط با ساير بندگان و آميخته با سواد مردم بدانم، كه اثر تعيّنى و تشخّص را از بين برده ام.