مريم ١٤: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
QRobot edit
(افزودن سال نزول) |
(QRobot edit) |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
<tabber> | <tabber> | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱#link1 | آيات ۱۵ - ۱ سوره مريم]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱#link1 | آيات ۱۵ - ۱ سوره مريم]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱#link2 | غرض كلى سوره مريم : بشارت وانذار مردم ، داستان زكريا و...]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۱#link2 | غرض كلى سوره مريم : بشارت وانذار مردم ، داستان زكريا و...]] | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۵: | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۴#link29 | حكايت شهادت يحيى (ع ) در قسمت ديگرى از انجيل]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۴_بخش۴#link29 | حكايت شهادت يحيى (ع ) در قسمت ديگرى از انجيل]] | ||
}} | |||
|-|نمونه= | |-|نمونه= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۳_بخش۴۶#link11 | آيه و ترجمه]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱۳_بخش۴۶#link11 | آيه و ترجمه]] | ||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۳_بخش۴۶#link12 | تفسير:]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱۳_بخش۴۶#link12 | تفسير:]] | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۵: | ||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۳_بخش۴۶#link16 | ۳ - نبوت در خردسالى]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱۳_بخش۴۶#link16 | ۳ - نبوت در خردسالى]] | ||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۳_بخش۴۶#link17 | ۴ - شهادت يحيى]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱۳_بخش۴۶#link17 | ۴ - شهادت يحيى]] | ||
}} | |||
|-| تفسیر نور= | |||
===تفسیر نور (محسن قرائتی)=== | |||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ بَرًّا بِوالِدَيْهِ وَ لَمْ يَكُنْ جَبَّاراً عَصِيًّا «14» | |||
و نسبت به پدر ومادرش نيكوكار بود و (نسبت به مردم، زورگويى) سركش و نافرمان نبود. | |||
}} | |||
|-| | |||
اثنی عشری= | |||
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ بَرًّا بِوالِدَيْهِ وَ لَمْ يَكُنْ جَبَّاراً عَصِيًّا «14» | |||
صفت ششم: وَ بَرًّا بِوالِدَيْهِ: و بود نيكوكار بر پدر و مادر خود و فرمان بردار و طالب مرضات ايشان و مشفق و مهربان و خدمتگزار نسبت به ايشان. | |||
صفت هفتم: وَ لَمْ يَكُنْ جَبَّاراً: و نبود سركش، يعنى عاق والدين و متكبر و متطاول بر ساير بندگان. | |||
صفت هشتم: عَصِيًّا: و نبود او نافرمان مر پروردگار خود را و ترك كننده اوامر او. | |||
}} | |||
|-| | |||
روان جاوید= | |||
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
يا يَحْيى خُذِ الْكِتابَ بِقُوَّةٍ وَ آتَيْناهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا «12» وَ حَناناً مِنْ لَدُنَّا وَ زَكاةً وَ كانَ تَقِيًّا «13» وَ بَرًّا بِوالِدَيْهِ وَ لَمْ يَكُنْ جَبَّاراً عَصِيًّا «14» وَ سَلامٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَ يَوْمَ يَمُوتُ وَ يَوْمَ يُبْعَثُ حَيًّا «15» | |||
ترجمه | |||
اى يحيى بگير كتاب را به نيروى يزدانى و داديم او را فرمان در كودكى | |||
و مهربانى از جانب خودمان و پاكى را و بود پرهيزكار | |||
و نيكوكار با پدر و مادرش و نبود سركش معصيت كار | |||
و نازل شد سلامتى بر او در روز كه متولد شد و روز كه ميميرد و روز كه مبعوث ميشود در حاليكه زنده است.. | |||
---- | |||
جلد 3 صفحه 464 | |||
تفسير | |||
- خداوند تعالى در اين مقام اختصار عجيبى در كلام فرموده چون معلوم است مراد آنستكه يحيى متولّد شد و بر شد رسيد و ما باو گفتيم اى يحيى بگير تورية را با قوّت تمام و عزم بر عمل بآن بتوفيق ربّانى و تأييد سبحانى و كمك يزدانى و عطا نموديم باو حكمت و منصب نبوّت را در حال صباوت و كودكى از ابن عباس نقل شده كه آنحضرت در سه سالگى باين مقام فائز گرديد در كافى از امام باقر عليه السّلام نقل نموده كه فرمود زكريا وفات نمود پس ارث برد از او يحيى كتاب و حكمت را با آنكه صبى و صغير بود و اين آيه را تلاوت فرمود و نيز از امام جواد عليه السّلام نقل نموده كه استدلال فرمود باين آيه بر امامت خود چون امامت هم مانند نبوّت است كه اگر خدا بخواهد بصبى هم عطا ميفرمايد و در مجمع از امام رضا عليه السّلام نقل نموده كه بچّه‌ها به يحيى گفتند بيا برويم بازى كنيم فرمود ما براى بازى خلق نشديم پس خداى تعالى فرمود در باره او كه ما باو حكم داديم در كودكى و كلمه حنان ظاهرا مشتقّ از حنين است كه آن ناله ناقه است وقتى مشتاق به بچه‌اش شود و بر رحمت و عطوفت و مهربانى و دلسوزى اطلاق ميشود و از اين قبيل است تحنّن و تعطّف لذا در كافى از امام باقر عليه السّلام نقل نموده كه پرسيدند مراد خداوند از حنانا من لدنّا چيست كه در باره حضرت يحيى فرموده جواب فرمود مراد تحنّن خدا است عرض كردند چه تحننى خدا در باره او داشت فرمود وقتى كه ميگفت پروردگارا خدا ميفرمود لبّيك اى يحيى و در مجمع از آنحضرت اينمعنى نقل شده و در محاسن از امام صادق عليه السّلام علاوه بر اين معنى نقل شده كه ميفرمود بخواه حاجت خود را و كلمه زكوة ظاهرا مأخوذ از تزكيه باشد بمعناى پاكى و پاكيزگى از اخلاق رذيله و صفات خبيثه و اعمال ناشايسته كه انبياء عظام منزّه و مبرّى از آنها هستند خلاصه آنكه اشاره بمقام عصمت است كه از جانب خداوند براى پيغمبر و امام مقدّر شده و آنحضرت باين مقام نرسيد مگر براى آنكه ذاتا متّقى و پرهيزكار و خدا ترس و نيكوكار و فرمانبردار نسبت بپدر و مادر بود و نبود سركش و متمرّد و طاغى و باغى نسبت بآن دو و ساير خلق چه رسد بخدا و خود و در تفسير امام عليه السّلام است كه خداوند ملحق نفرمود بمردها كودكى را مگر چهار نفر عيسى بن مريم و يحيى بن زكريا و حسن و حسين عليهم السلام را و شمه‌اى از احوال هر يك را بيان | |||
---- | |||
جلد 3 صفحه 465 | |||
فرموده و در ضمن قصّه حضرت يحيى فرموده كه خداوند باو در كودكى حكم داد و براى اين بود كه در كودكى وقتى كودكان او را ببازى دعوت مينمودند ميفرمود بخدا ما براى بازى خلق نشديم ما براى سعى و كوشش در امر بزرگى خلق شديم و خداوند باو عطوفت و مهربانى داد نسبت بپدر و مادرش و ساير خلق و طهارت عطا فرمود براى كسانيكه باو ايمان آورند و تصديق او كنند و پرهيز مينمود از شرور و معاصى و نيكى ميكرد بپدر و مادر و احسان مينمود نسبت بآنها و اطاعت ميكرد اوامرشان را و نبود جبّار معصيت كار كه بكشد از روى غضب و بزند از روى غضب بلكه مأمور بامر خدا بود و هيچ بنده خدائى نبود كه خطائى يا قصد خطائى از او سر نزد مگر يحيى بن زكريا كه گناهى نكرد و قصد گناهى هم ننمود و بنابراين شايسته است كه خداوند در سه موقع مناسب سلام و تحيّت فرستد بر او اوّل روز ولادت دوّم روز وفات سوّم روز بعث و حيات ابدى كه اين سه روز روز نزول در دنيا و ورود بعالم برزخ و قيام در برابر حضرت احديّت است يا آنكه سلامتى و ايمنى نازل فرمايد بر او از شرّ شيطان در دنيا روز تولّد و از سكرات موت و وحشت قبر و عذاب برزخ روز وفات و از هول مطّلع و عقبات محشر و آتش جهنّم روز قيامت و اينكه از روز ولادت بماضى و از روز وفات و بعث بمستقبل تعبير شده براى آنستكه وقت تقدير نزول سلامتى بعد از ولادت و قبل از موت و بعث بوده و اين مرجّح معناى دوّم است بر معناى اوّل با آنكه آن اظهر است بنظر بدوى و نيز مؤيّد اينمعنى است روايتى كه در عيون از حضرت رضا عليه السّلام نقل شده كه فرمود پر وحشت‌ترين اوقات خلق سه موطن است روز كه از مادر متولّد ميشود و دنيا را ميبيند و روز كه ميميرد و آخرت را معاينه ميكند با اهلش و روز كه مبعوث ميشود از قبر و مشاهده ميكند خود و آثار اعمال خود را در محشر و بتحقيق سلام كرد خدا بر يحيى در اين سه موطن و ايمن فرمود او را از ترس پس فرمود و سلام عليه يوم ولد و يوم يموت و يوم يبعث حيّا و حضرت عيسى هم بر خود سلام كرد در اين سه موطن پس گفت و السّلام على يوم ولدت و يوم اموت و يوم ابعث حيّا چه قدر شبيه است احوال اين دو پسر خاله بيكديگر و چه قدر شبيه است احوال حضرت سيد الشهداء بحضرت يحيى سلام اللّه عليهم اجمعين و معناى حقيقى سلام سلامتى است و در اين مقام معناى | |||
---- | |||
جلد 3 صفحه 466 | |||
ديگر مناسب نيست اگر چه مراد تحيّت الهى باشد و بنابراين مئال هر دو معنى يكى است چنانچه در حديث اشاره بآن شده است و اگر كسى طالب تحقيق باشد بشفاء الصّدور مرحوم والد ماجد قدس سره در شرح السّلام عليك يا ابا عبد اللّه مراجعه نمايد .. | |||
}} | |||
|-| | |||
اطیب البیان= | |||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ بَرًّا بِوالِدَيه‌ِ وَ لَم يَكُن جَبّاراً عَصِيًّا «14» | |||
و احسان كننده بپدر و مادر و نبود جبر و ظلم كننده و مرتكب معاصي وَ بَرًّا بِوالِدَيه‌ِ. | |||
يكي از واجبات مهمه اطاعت والدين است و يكي از معاصي بزرگ عاق‌ّ والدين است. | |||
و خداوند عدل توحيد قرار داده احسان بوالدين را و عدل شرك قرار داده عقوق آنها را لا تَعبُدُون‌َ إِلَّا اللّه‌َ وَ بِالوالِدَين‌ِ إِحساناً بقره آيه 83 و در اخبار سه قسم والد معين فرموده | |||
اب يولدك و اب يزوجك و اب يعلمك | |||
و اطاعت تمام آنها را بايد نمود بلكه بالاتر از همه آنها انبياء و اوصياء انبياء هستند چنانچه در حديث از پيغمبر اكرم است فرمود: | |||
انا و علي أبوا هذه الامة | |||
پدر حقيقي که اصل وجود كليه ممكنات طفيل آنها بوده چنانچه در حديث كساء دارد. | |||
ما خلقت سماء مبنيّة و لا ارضا مدحيّة و لا شمسا مضيئة و لا قمرا منيرا و لا فلكا يدور و لا بحرا يجري الا لهؤلاء الخمسة | |||
وَ لَم يَكُن جَبّاراً جبر ظلم و تعدي و منع حقوق و تكليف شاق است و گفتيم ظلم سه قسم است ظلم در دين و ظلم بغير و ظلم بنفس عصيّا. | |||
شقاوت مقابل سعادت است سعيد عاقبت بخيريست و شقاوت عاقبت بشريست سعيد مؤمن صالح است و شقي كافر فاسق و ضال معاند سعادت دارين تنعّم بنعم دو عالم و شقاوت نشئتين عقوبت در دو عالم دنيا و آخرت است و معصيت موجب شقاوت ميشود و اطاعت مورث سعادت ميشود. | |||
}} | |||
|-| | |||
برگزیده تفسیر نمونه= | |||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
(آیه 14)- پنجم: «او نسبت به پدر و مادرش نیکو کار بود» (وَ بَرًّا بِوالِدَیْهِ) | |||
.6- «و جبّار (و متکبر) و عصیانگر نبود» (وَ لَمْ یَکُنْ جَبَّاراً) | |||
.7- «او معصیت کار و آلوده به گناه نبود» (عَصِیًّا) | |||
}} | |||
|-|تسنیم= | |-|تسنیم= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|</tabber> | |-|</tabber> | ||
