قِنْوَان
از الکتاب
«قِنْوان» جمع «قِنْو» (بر وزن صنف) اشاره به رشته هاى باریک و لطیفى است که پس از شکافته شدن خوشه سربسته نخل خارج مى گردد.
ریشه کلمه
- قنو (۱ بار)
قاموس قرآن
[انعام:99]. قِنْوان جمه قِنْو است به معنى خوشه «دانِيَة» يعنى خوشهها به يكديگر نزديك اند و يا سهل التناول اند يعنى و از نخل از گل آن خوشههاى نزديك هم و باغاتى از تاك آفريديم اين كلمه فقط يكبار در قرآن مجيد يافته است.
کلمات نزدیک مکانی
مِن وَ طَلْعِهَا دَانِيَة جَنّات النّخْل أَعْنَاب مُتَرَاکِبا حَبّا الزّيْتُون مِنْه الرّمّان نُخْرِج
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
