ریشه ودع
از الکتاب
تکرار در قرآن: ۴(بار)
در حال بارگیری...
قاموس قرآن
ترك كردن. «وَدَعَ الشَّىْء: تَرَكَهُ» در اقرب الموارد گويد: علماء نحو گفتهاند: عرب ماضى و مصدر واسم فاعل «يدع» را كشتهاند ولى ماضى آن در بعضى از اشعار عرب آمده است ممكن است مراد نحوىها قلت استعمال باشد. [احزاب:48]. به كفار و منافقان اطاعت نكن و از اذيتيكه مىكنند چشم پوش و ناديده بگير و بر خدا توكل كن. * [ضحى:3]. توديع به معنى پشت سر گذاشتن است يعنى خدا تو را پشت سرنگذاشته (ترك نكرده) و دشمن نداشته است. * [انعام:98]. [هود:6]. راجع به اين دو آيه رجوع شود به «قرر- مستقر».
ریشه‌های نزدیک مکانی
ها ک قرر ما وله قد ربب نفق اله اذى کلل کفر سجو هم ل فى ف فصل وحد اذا هو الذى طوع وکل کتب اوى الله اخر على ضحى نفس قلى ليل لا بين ائى کبر علم ايى من فضل رزق خير نشء خلق قوم سمو کم فقه کفى
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| مُسْتَوْدَعٌ | ۱ |
| مُسْتَوْدَعَهَا | ۱ |
| دَعْ | ۱ |
| وَدَّعَکَ | ۱ |
