روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۹۳۴
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، بَابُ النَّوَادِرِ وَ هُوَ آخِرُ أَبْوَابِ الْكِتَاب-وَ مِنْ أَلْفَاظِ رَسُولِ اللَّهِ ص الْمُوجَزَةِ الَّتِي لَمْ يُسْبَقْ إِلَيْهَا
و روي صفوان بن يحيي و محمد بن ابي عمير عن موسي بن بكر عن زراره عن الصادق جعفر بن محمد ع قال :
من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۹۳۳ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۹۳۵ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۷۳
و صفوان بن يحيى؛ و محمّد بن أبى عمير، از موسى بن بكر، از زراره از امام صادق جعفر بن محمّد عليهما السّلام روايت كرده است آن حضرت فرمود: «احسان جز در باره صاحب حسب يا دين، احسان نيست، نماز وسيله تقرّب متّقيانست، حجّ جهاد هر ناتوانست، هر چيزى را زكاتيست، و زكات بدن روزه است، جهاد زن، نيكو شوهردارى كردنست، رزق را بوسيله صدقه از آسمان كرم و رزاقيّت خدا فرود آوريد، كسى كه يقين داشته باشد كه خدا عوض ميدهد در عطا كردن جود و سخاوت بكار ميبرد، خداى تبارك و تعالى كمك و يارى را به اندازه خرج و انفاق نازل ميسازد، اموالتان را بوسيله زكات محفوظ داريد، اندازه نگاه داشتن، نصف (عقل) معاش است، كسى كه اقتصاد پيشه سازد فقير نميشود، كمى عيال يكى از دو بخش توانگريست، دعاكننده بدون عمل، همانند تيرافكننده بدون زه است، اظهار دوستى نيمى از عقل است، غصّه و اندوه نصف پيريست، خداوند تبارك و تعالى صبر را بقدر مصيبت نازل ميسازد، كسى كه بهنگام مصيبت دست بر ران خود زند اجرش تباه مىشود، كسى كه والدينش را غمگين سازد ايشان را سبك ساخته و شرط احسان را در باره آن دو پاس نداشته است.