روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۷۲۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْفَرَائِضِ وَ الْمَوَارِيث

و روي ابو الجوزا عن الحسين بن علوان عن عمرو بن خالد عن زيد بن علي عن ابيه عن جده عن علي ع :

فِي رَجُلٍ قَذَفَ اِمْرَأَتَهُ ثُمَّ خَرَجَ فَجَاءَ وَ قَدْ تُوُفِّيَتِ اَلْمَرْأَةُ قَالَ يُخَيَّرُ وَاحِدَةً مِنِ اِثْنَتَيْنِ فَيُقَالُ لَهُ إِنْ شِئْتَ أَلْزَمْتَ نَفْسَكَ اَلذَّنْبَ فَيُقَامُ فِيكَ اَلْحَدُّ وَ تُعْطَى اَلْمِيرَاثَ وَ إِنْ شِئْتَ أَقْرَرْتَ فَلاَعَنْتَ أَدْنَى قَرَابَتِهَا إِلَيْهَا وَ لاَ مِيرَاثَ لَكَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۳۴

و أبو الجوزاء، از حسين بن علوان، از عمرو بن خالد، از زيد بن علىّ، از پدرش، از جدّش روايت كرده است از علىّ- عليهم السّلام- در باره مردى كه زن خود را متّهم سازد، و پس از آن بسفر رود، چون از سفر باز آيد آن زن وفات يافته باشد. امام عليه السّلام فرمود: در اين صورت به او اختيار ميدهند كه يكى از دو كار را برگزيدن: اگر بخواهى گناه را بخود بخر، تا حدّ قذف بر تو اجراء گردد و ميراث بتو داده شود، و اگر بخواهى در قول خود پابرجا بمان، و با نزديكترين خويشاوند آن زن ملاعنه كن، و در اين صورت ميراثى براى تو نيست.