روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۵۸۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْوَصِيَّة

و روي محمد بن يعقوب الكليني رضي الله عنه عن محمد بن يحيي عن محمد بن عيسي بن عبيد قال :

كَتَبْتُ إِلَى‏ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ ع‏ رَجُلٌ جَعَلَ لَكَ جَعَلَنِيَ اَللَّهُ فِدَاكَ شَيْئاً مِنْ مَالِهِ ثُمَّ اِحْتَاجَ إِلَيْهِ أَ يَأْخُذُهُ لِنَفْسِهِ أَوْ يَبْعَثُ بِهِ إِلَيْكَ فَقَالَ هُوَ بِالْخِيَارِ فِي ذَلِكَ مَا لَمْ يُخْرِجْهُ عَنْ يَدِهِ وَ لَوْ وَصَلَ إِلَيْنَا لَرَأَيْنَا أَنْ نُوَاسِيَهُ بِهِ وَ قَدِ اِحْتَاجَ إِلَيْهِ‏ قَالَ وَ كَتَبْتُ إِلَيْهِ رَجُلٌ أَوْصَى لَكَ جَعَلَنِي اَللَّهُ فِدَاكَ بِشَيْ‏ءٍ مَعْلُومٍ مِنْ مَالِهِ وَ أَوْصَى لِأَقْرِبَائِهِ مِنْ قِبَلِ أَبِيهِ وَ أُمِّهِ ثُمَّ إِنَّهُ غَيَّرَ اَلْوَصِيَّةَ فَحَرَمَ مَنْ أَعْطَى وَ أَعْطَى مَنْ حَرَمَ أَ يَجُوزُ لَهُ ذَلِكَ فَكَتَبَ ع هُوَ بِالْخِيَارِ فِي جَمِيعِ ذَلِكَ إِلَى أَنْ يَأْتِيَهُ اَلْمَوْتُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۹۲

و محمّد بن يعقوب كلينىّ- رضى اللَّه عنه- از محمّد بن يحيى، از محمّد بن عيسى بن عبيد روايت كرده است كه گفت: به امام علىّ بن محمّد عليهما السّلام نوشتم: مردى- خدا مرا فداى تو كناد- چيزى از مال خود را براى شما قرار داده، و پس از آن به آن مال محتاج شده. در اين صورت آيا آن را براى خود بردارد، يا براى شما بفرستد؟ امام فرمود: تا هر زمان كه آن را از دست خود خارج نساخته در اتّخاذ تصميم مختار است، و در صورتى هم كه آن مال بدست ما ميرسيد، هر آينه رأى‏ ما آن بود كه در آن مال كه اكنون به آن محتاج شده است با او مواسات كنيم. همچنين گفت: و به آن امام عليه السّلام نوشتم: مردى چيز معلومى از مال خود را بنفع تو- كه خدا مرا فدايت كناد!- و بنفع خويشان پدرى و مادريش وصيّت كرده، و پس از آن وصيّت خود را تغيير داده، چنان كه شخص مورد عطائى را محروم كرده، و شخص محرومى را مورد عطا ساخته است. آيا چنين عملى براى او جايز است؟ امام عليه السّلام نوشت: او تا زمانى كه مرگش فرا رسد، در همگى اين امور مختار است.