روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۸۱۴
از الکتاب
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة
ساله محمد بن مسلم :
من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۸۱۳ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۸۱۵ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۸۵
و محمّد بن مسلم از آن حضرت عليه السّلام سؤال كرد در مورد شخصى كه از كسى مبلغى قرض مىخواهد و به او غلامى يا ظرفى يا جامهاى گرو مىدهد، و او بدان گرو نيازمند مىگردد و از بدهكار اجازه مىطلبد كه در آن تصرّف كند و او به وى إذن مىدهد، آيا صحيح است؟ فرمود: اگر به رضايت و دلخواه خود اجازه مىدهد اشكالى ندارد، گويد: عرض كردم: فقهاء ناحيه ما مىگويند هر قرضى كه منفعتى تحصيل كند فاسد است، امام عليه السّلام فرمود: آيا بهترين قرض آن نيست كه فايده دنيائى هم داشته باشد؟ (در صورتى كه شرطى در ميان نباشد).