روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۳۸۱
از الکتاب
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة
:
من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۳۸۰ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۳۸۲ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۱۶
و امير المؤمنين عليه السّلام در شدّت گرما بدنبال حاجتى بيرون مىشد كه ديگران مىتوانستند انجام دهند، امّا مقصودش از اينكه خود اقدام كند و به ديگرى وانگذارد اين بود كه خداوند شاهدش باشد كه براى روزى حلال خود را بزحمت انداخته كار مىكند. و معلّم اگر براى تعليم شعر، نوشتن، و ياد دادن احكام و حقوق و امثال اينها اجرت بگيرد حتّى اگر شرط هم بكند حلال است، امّا فقط در مورد تعليم قرآن چنين نيست.