روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۶۲۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ الظِّهَار

روي محمد بن مسلم عن احدهما ع قال :

وَ قُلْتُ لَهُ إِنْ ظَاهَرَ رَجُلٌ فِي‏ شَعْبَانَ‏ وَ لَمْ يَجِدْ مَا يُعْتِقُ قَالَ يَنْتَظِرُ حَتَّى يَصُومَ‏ شَهْرَ رَمَضَانَ‏ ثُمَّ يَصُومُ‏ شَهْرَيْنِ مُتَتََابِعَيْنِ‏ فَإِنْ ظَاهَرَ وَ هُوَ مُسَافِرٌ يَنْظُرُ حَتَّى يَقْدَمَ وَ إِنْ صَامَ فَأَصَابَ مَالاً فَلْيَمْضِ فِي اَلَّذِي اِبْتَدَأَ فِيهِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۳۱

محمّد بن مسلم از يكى از دو امام باقر يا صادق عليهما السّلام نقل كرده گويد: بآن حضرت عرض كردم: اگر مردى در ماه شعبان ظهار كرد و برده‏اى نيافت تا كفّاره دهد چه كند؟ فرمود: صبر كند تا روزه ماه رمضان را انجام دهد، آنگاه دو ماه پى در پى روزه بگيرد، و چنانچه در حال سفر ظهار كرد درنگ نمايد تا بوطنش باز گردد آنگاه روزه بگيرد و اگر بروزه شروع كرد و مالى بدست آورد كه متمكّن از تحرير رقبه گرديد همان كه شروع كرده است تمام كند.