روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۷۱۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و روي محمد بن احمد السناني و علي بن احمد بن موسي الدقاق قالا حدثنا ابو العباس احمد بن يحيي بن زكريا القطان قال حدثنا بكر بن عبد الله بن حبيب قال حدثنا تميم بن بهلول عن ابيه عن ابي الحسن العبدي عن سليمان بن مهران قال :

قُلْتُ‏ لِجَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع‏ كَمْ حَجَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ فَقَالَ عِشْرِينَ حَجَّةً مُسْتَسِرّاً فِي كُلِّ حَجَّةٍ يَمُرُّ بِالْمَأْزِمَيْنِ‏ فَيَنْزِلُ فَيَبُولُ فَقُلْتُ لَهُ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ‏ وَ لِمَ كَانَ يَنْزِلُ هُنَاكَ فَيَبُولُ قَالَ لِأَنَّهُ مَوْضِعٌ عُبِدَ فِيهِ اَلْأَصْنَامُ وَ مِنْهُ أُخِذَ اَلْحَجَرُ اَلَّذِي نُحِتَ مِنْهُ هُبَلُ اَلَّذِي رَمَى بِهِ‏ عَلِيٌّ ع‏ مِنْ ظَهْرِ اَلْكَعْبَةِ لَمَّا عَلاَ ظَهْرَ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ فَأَمَرَ بِهِ فَدُفِنَ عِنْدَ بَابِ بَنِي شَيْبَةَ فَصَارَ اَلدُّخُولُ إِلَى اَلْمَسْجِدِ مِنْ‏ بَابِ بَنِي شَيْبَةَ سُنَّةً لِأَجْلِ ذَلِكَ قَالَ‏ سُلَيْمَانُ‏ فَقُلْتُ فَكَيْفَ صَارَ اَلتَّكْبِيرُ يَذْهَبُ‏ بِالضِّغَاطِ هُنَاكَ‏ قَالَ لِأَنَّ قَوْلَ اَلْعَبْدِ اَللَّهُ أَكْبَرُ مَعْنَاهُ اَللَّهُ أَكْبَرُ مِنْ أَنْ يَكُونَ مِثْلَ اَلْأَصْنَامِ اَلْمَنْحُوتَةِ وَ اَلْآلِهَةِ اَلْمَعْبُودَةِ دُونَهُ وَ أَنَ‏ إِبْلِيسَ‏ فِي شَيَاطِينِهِ يُضَيِّقُ عَلَى اَلْحَاجِّ مَسْلَكَهُمْ فِي ذَلِكَ اَلْمَوْضِعِ فَإِذَا سَمِعَ اَلتَّكْبِيرَ طَارَ مَعَ شَيَاطِينِهِ وَ تَبِعَتْهُمُ اَلْمَلاَئِكَةُ حَتَّى يَقَعُوا فِي اَللُّجَّةِ اَلْخَضْرَاءِ قُلْتُ وَ كَيْفَ صَارَ اَلصَّرُورَةُ يُسْتَحَبُّ لَهُ دُخُولُ‏ اَلْكَعْبَةِ دُونَ مَنْ قَدْ حَجَّ فَقَالَ لِأَنَّ اَلصَّرُورَةَ قَاضِي فَرْضٍ مَدْعُوٍّ إِلَى حَجِ‏ بَيْتِ اَللَّهِ‏ فَيَجِبُ أَنْ يَدْخُلَ‏ اَلْبَيْتَ‏ اَلَّذِي دُعِيَ إِلَيْهِ لِيُكْرَمَ فِيهِ‏ فَقُلْتُ وَ كَيْفَ صَارَ اَلْحَلْقُ عَلَيْهِ وَاجِباً دُونَ مَنْ قَدْ حَجَّ فَقَالَ لِيَصِيرَ بِذَلِكَ مُوسَماً بِسِمَةِ اَلْآمِنِينَ أَ لاَ تَسْمَعُ قَوْلَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ‏ لَتَدْخُلُنَ‏ اَلْمَسْجِدَ اَلْحَرََامَ‏ إِنْ شََاءَ اَللََّهُ آمِنِينَ مُحَلِّقِينَ رُؤُسَكُمْ وَ مُقَصِّرِينَ لاََ تَخََافُونَ‏ فَقُلْتُ فَكَيْفَ صَارَ وَطْءُ اَلْمَشْعَرِ اَلْحَرَامِ‏ عَلَيْهِ فَرِيضَةً قَالَ لِيَسْتَوْجِبَ بِذَلِكَ وَطْءَ بُحْبُوحَةِ اَلْجَنَّةِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۸۵

و محمد بن احمد سنانى، و على بن أحمد بن موسى الدّقّاق روايت كرده‏اند، كه ابو العبّاس احمد بن يحيى بن زكرّياى قطّان ما را حديث كرد، و گفت كه عبد اللَّه بن حبيب ما را حديث كرد، و گفت: تميم بن بهلول ما را حديث كرد، از پدرش، از ابو الحسن عبدى، از سليمان بن مهران، كه گفت: جعفر بن محمد عليهما السّلام را گفتم: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله چند حجّ بجاى آورد؟ امام فرمود: بيست حجّ، و در هر حجّ به سرزمين «مأزمين» ميگذشت و پس در آنجا فرود مى‏آمد و ادرار ميكرد. گفتم اى پسر رسول خدا، چرا در آنجا فرود مى‏آمد، و ادرار ميكرد؟ گفت: زيرا آنجا محلّى بود كه بتها در آن محلّ مورد عبادت واقع شدند، و آن سنگ كه هبل را از آن تراشيده‏اند از آنجا گرفته شده است، همان هبل كه على عليه السّلام بهنگام برآمدن بر دوش رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله آن را از بام كعبه بزير افكند. و پيمبر صلّى اللَّه عليه و آله فرمان داد تا آن را در محل «باب بنى شيبه» دفن كردند. و از اين رو داخل شدن بمسجد از باب مذكور سنّت گشت. سليمان گفت: گفتم: پس چگونه است كه گفتن تكبير در آن مكان فشار جمعيت را فرو ميكاهد؟ گفت: اين بدان جهت است كه معنى تكبير گفتن بنده اينست كه خدا بزرگتر از آنست كه مانند بتهاى تراشيده و معبودات پرستش‏شده ديگر باشد. و ابليس در جمع شياطين خود راه در آنجا بر حاجّ تنگ ميسازد. پس چون تكبير را بشنود بهمراه شياطين خود پرواز ميكند، و فرشتگان ايشان را تعقيب مى‏كنند، تا در لجّه خضراء مى‏افكنند (اين كلام دليل گفتن تكبير بهنگام ازدحام است). گفتم: و چگونه است كه براى صروره (كسى كه سفر اوّل حج اوست) مستحبّ است كه به كعبه داخل شود، ولى براى كسى كه به حجّ رفته باشد استحباب‏ ندارد؟ فرمود: زيرا صروره اداكننده امر واجبى و دعوت شده به حجّ بيت اللَّه است از اين رو واجب است كه به آن بيتى كه به زيارت آن دعوت شده است داخل شود، تا در آنجا مورد تكريم واقع شود.