روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۲۲۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و روي حماد بن عثمان عن حبيب بن مظاهر قال :

اِبْتَدَأْتُ فِي طَوَافِ اَلْفَرِيضَةِ فَطُفْتُ شَوْطاً وَاحِداً فَإِذَا إِنْسَانٌ قَدْ أَصَابَ أَنْفِي فَأَدْمَاهُ فَخَرَجْتُ فَغَسَلْتُهُ ثُمَّ جِئْتُ فَابْتَدَأْتُ اَلطَّوَافَ فَذَكَرْتُ ذَلِكَ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ فَقَالَ بِئْسَمَا صَنَعْتَ كَانَ يَنْبَغِي لَكَ أَنْ تَبْنِيَ عَلَى مَا طُفْتَ ثُمَّ قَالَ أَمَا إِنَّهُ لَيْسَ عَلَيْكَ شَيْ‏ءٌ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۸۵

و حمّاد بن عثمان از حبيب بن مظاهر روايت كرده است كه گفت: طواف واجب را آغاز كردم، پس يك شوط را بپايان رسانده بودم كه ناگهان انسانى بينى مرا مورد اصابت قرار داد، تا آن را خونين كرد، از اين رو از مسجد خارج شدم، و آن را شستم، و باز آمدم، و طواف را از سر گرفتم، پس چون اين ماجرا را با امام صادق عليه السّلام بازگفتم، گفت: كار بدى كردى! براى تو سزاوار آن بود كه شوطهاى طواف را بر همان پايه شوطى كه انجام داده بودى قرار دهى سپس گفت: ولى از اين بابت چيزى بر ذمّه‏ات نيست.