روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۹۸۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ كَرَاهِيَةِ النَّوْمِ بَعْدَ الْغَدَاة

و روي ابو بصير عن ابي عبد الله ع انه قال :

خَمْسَةٌ لاَ يَنَامُونَ‏ اَلْهَامُّ بِدَمٍ يَسْفِكُهُ وَ ذُو اَلْمَالِ اَلْكَثِيرِ لاَ أَمِينَ لَهُ وَ اَلْقَائِلُ فِي اَلنَّاسِ اَلزُّورَ وَ اَلْبُهْتَانَ عَنْ عَرَضٍ مِنَ اَلدُّنْيَا يَنَالُهُ وَ اَلْمَأْخُوذُ بِالْمَالِ اَلْكَثِيرِ وَ لاَ مَالَ لَهُ وَ اَلْمُحِبُّ حَبِيباً يَتَوَقَّعُ فِرَاقَهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۰۸

ابو بصير از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود: پنج تن خواب خوش ندارند يا خواب ندارند (و اگر خوابشان ببرد همراه با كابوس و ناراحتى است) اول- آنكه قصد ريختن خون كسى را دارد. دوم- صاحب مال و ثروت فراوان كه امينى براى نگهبانى از اموالش نداشته باشد. سوم- كسى كه تهمت و سخن ناروا و افتراء بديگران گفته باشد (خصوصا در ميانه جمع خواه خود افتراء بندد و خواه افتراء و بهتان بديگران را به جمعى نقل كند از حيث مفسده‏ انگيختن تفاوتى ندارد) و اين كار را بدان جهت كه سودى دنيوى عايد او گردد.