روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۸۷۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ صَلَاةِ الْخَوْفِ وَ الْمُطَارَدَةِ وَ الْمُوَاقَفَةِ وَ الْمُسَايَفَة

و قال :

مَنْ صَلَّى اَلْمَغْرِبَ‏ فِي خَوْفٍ بِالْقَوْمِ صَلَّى بِالطَّائِفَةِ اَلْأُولَى رَكْعَةً وَ بِالطَّائِفَةِ اَلثَّانِيَةِ رَكْعَتَيْنِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۴۶

از امام صادق عليه السّلام روايت كرده‏اند كه فرمود: هر كس نماز مغرب را با جماعت در خوف (بعنوان نماز خوف) بخواند، با گروه اوّل يك ركعت و با گروه دوّم دو ركعت ديگر را بجا آورد. و كسى كه شير يا حيوان درنده‏اى سر راهش آمده و از طرفى نيز نگران باشد كه وقت نماز فوت شود رو بقبله كند و نمازش را با ايماء بخواند، و اگر از حيوان مى‏ترسد كه به او حمله كند، رو به حيوان داشته و بهر سوى كه ميگردد او نيز بگردد (يا پيوسته چشم از حيوان برندارد) و نماز را با ايماء (اشاره) تمام كند.