روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۷۳۴
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الْجَمَاعَةِ وَ فَضْلِهَا
و سال علي بن جعفر اخاه موسي بن جعفر ع :
من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۷۳۳ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۷۳۵ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۶۶
علىّ بن جعفر از برادرش موسى بن جعفر عليهما السّلام سؤال كرد: شخصى كه پشت سر امام نماز جماعت ميخواند و امام تشهّد را طولانى مىكند و او را بول ميگيرد يا بيم داشته باشد كه كارى يا چيزى از دست برود يا دردى عارض او شود چه بكند؟ آن حضرت فرمود: سلام ميدهد و از نماز فارغ مىشود و امام را بحال خود ميگذارد. و بر امام جماعت است كه از محلّ نماز خود برنخيزد تا مأمومين پشت سر او نمازشان را تمام كنند، ولى اگر امام صبر نكند و برخيزد هم بر او چيزى نيست و مسئوليّتى ندارد. پدرم- رحمه اللَّه- در رسالهاى كه برايم فرستاده گويد: اگر از تو بادى يا حدثى خارج شد كه وضو را باطل مىسازد يا بخاطرت آمد كه وضو ندارى در هر حالى كه در نماز هستى سلام بده و مردى را كه اهليّت داشته باشد پيش انداز تا با مردم باقيمانده نمازشان را امامت كند، و تو خود نيز وضو بساز و نمازت را دوباره بخوان.