روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۷۳۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الْجَمَاعَةِ وَ فَضْلِهَا

و قد روي عن ابي بكر بن ابي سمال قال :

صَلَّيْتُ خَلْفَ‏ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ اَلْفَجْرَ فَلَمَّا فَرَغَ مِنْ قِرَاءَتِهِ فِي اَلثَّانِيَةِ جَهَرَ بِصَوْتِهِ نَحْواً مِمَّا كَانَ يَقْرَأُ وَ قَالَ‏ اَللَّهُمَّ اِغْفِرْ لَنَا وَ اِرْحَمْنَا وَ عَافِنَا وَ اُعْفُ عَنَّا فِي اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةِ إِنَّكَ عَلى‏ََ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۶۵

از أبى بكر بن أبى سمّال روايت كرده‏اند كه گفت: من پشت سر امام صادق عليه السّلام نماز صبح ميگزاردم، هنگامى كه آن حضرت از قراءت ركعت دوم فراغت يافت به آواز بلند همچنان كه قراءت ميخواند اين دعا را خواند: «اللّهم اغفر لنا و ارحمنا و عافنا و اعف عنّا في الدّنيا و الآخرة إنّك على كل شى‏ء قدير» (يعنى: بار خدايا، ما را بيامرز و از گناهانمان درگذر و بر ما رحمت فرما و ما را عافيت عطا فرما و گناهانمان را در دنيا و آخرت عفو فرما كه همانا تو بر هر چيز توانايى).