روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۵۲۰
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ سَجْدَةِ الشُّكْرِ وَ الْقَوْلِ فِيهَا
و روي احمد بن ابي عبد الله عن ابيه عن محمد بن ابي عمير عن حريز عن مرازم عن ابي عبد الله ع :
من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۵۱۹ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۵۲۱ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۲۳
احمد بن محمّد بن خالد برقى از پدرش از محمّد بن ابى عمير از حريز از مرازم از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود: سجده شكر بر هر مسلمانى واجب است، نمازت را با آن كامل و رضاى پروردگارت را حاصل ميسازى، و فرشتگان آن را از تو بپسندند، و بدون شك هر گاه بنده نماز بگزارد و پس از فراغ در پى آن بسجده شكر رود، پروردگار متعال حجاب از ميان او و فرشتگان برگيرد، و به آنان خطاب كند: بنگريد بسوى بنده من كه وظيفه واجب انجام داده و به پيمان من وفا نموده، و بشكرانه برخوردارى از انعام من برايم بسجده افتاده، اكنون بگوئيد نزد من پاداش او چه خواهد بود؟ فرشتگان گويند: اى پروردگار ما پاداش او رحمت تو است، خداوند متعال فرمايد: ديگر چه؟ گويند: خداوندا بهشت تو، باز پرسيد ديگر چه پاداشى دارد؟ گويند: آنكه گرفتاريهاى او را برطرف سازى، باز خداوند پرسيد: ديگر چه؟ امام عليه السّلام فرمود: چيزى باقى نماند مگر آنكه فرشتگان آن را نام برند، باز خداوند تكرار فرمايد: ديگر چه؟ آنها گويند: بار الها ما را فهم آن نيست، آنگاه خداوند متعال گويد: آنكه من از او تشكّر نمايم همان طور كه او مرا شكر نمود، و با فضل خود به او رو كنم، و از ديدار وجه خويش برخوردارش سازم. مصنّف كتاب- رحمة اللَّه عليه- گويد: هر كس خداوند را- تعالى ذكره- بوجه مانند وجوه مردم وصف كند پس بىشك كافر گشته و براى او انباز گرفته، و وجه پروردگار پيامبران و اولياء معصومين صلوات اللَّه عليهم اجمعين ميباشند و آنانند كه بندگان به سبب آنها به خداوند رو ميكنند و بشناخت او و دين او ميرسند، نظر كردن به ايشان در روز رستاخيز ثواب بزرگى است كه برتر از تمام ثوابها است، و خداوند متعال فرموده: كُلُّ مَنْ عَلَيْها فانٍ وَ يَبْقى وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ (هر كس بر روى زمين است فانى خواهد بود و تنها وجه پروردگارت كه صاحب عظمت و كرامت است باقى مىباشد» و نيز فرموده: فَأَيْنَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ (هر سو رو كنيد همان جا رو به خداست) يعنى همان جاست توجّه بسوى خداوند و واجب نيست الفاظ قرآن از اخبار انكار شود. (يعنى الفاظى كه در اخبار آمده و ظاهرش مراد نيست و مانند آن الفاظ در قرآن ميباشد لازم نيست انكار كنيم). مترجم گويد: «بعيد نيست مراد از ديدار وجه خدا، مرگ با نفس پاك از هر گناه و مطمئن به رحمت حقّ باشد كه كمال رستگارى و سعادت است».