روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۴۹۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ التَّعْقِيب

و قال امير المومنين ع :

مَنْ أَرَادَ أَنْ يَكْتَالَ بِالْمِكْيَالِ اَلْأَوْفَى فَلْيَكُنْ آخِرُ قَوْلِهِ سُبْحََانَ رَبِّكَ رَبِّ اَلْعِزَّةِ عَمََّا يَصِفُونَ `وَ سَلاََمٌ عَلَى اَلْمُرْسَلِينَ `وَ اَلْحَمْدُ لِلََّهِ رَبِّ اَلْعََالَمِينَ‏ فَإِنَّ لَهُ مِنْ كُلِّ مُسْلِمٍ حَسَنَةً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۰۸

امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: هر كس مى‏خواهد او را به پيمانه‏اى كه تمامتر باشد كيل دهند يا اعظم ثوابها را به او بدهند يا به سنگ ترازوى كامل‏تر و عظيم‏تر بركشند بايد آخرين سخنش اين آيات باشد: سُبْحانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ، وَ سَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ، وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ». (يعنى: تسبيح كن و منزّه بدان پروردگارت را پروردگارى كه صاحب عزّت و عظمت و كبريا است و عزيز و منزّه است از هر آنچه كه مشركان و گمراهان در وصف او مى‏گويند، و درود و رحمت الهى بر پيامبران مرسل باد، و جميع محامد و ثناها مخصوص خداوند يكتا است كه پروردگار جهانيان است) بدرستى كه هر كس چنين كند به عدد هر مسلمانى براى او حسنه‏اى بنويسند.