روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۶۱۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ مِقْدَارِ الْمَاءِ لِلْوُضُوءِ وَ الْغُسْل

و سيل ابو الحسن الرضا ع :

عَنْ رَجُلٍ اِحْتَاجَ إِلَى اَلْوُضُوءِ لِلصَّلاَةِ وَ لَمْ يَقْدِرْ عَلَى اَلْمَاءِ فَوَجَدَ مَاءً بِقَدْرِ مَا يَتَوَضَّأُ بِهِ بِمِائَةِ دِرْهَمٍ هَلْ يَجِبُ عَلَيْهِ أَنْ يَشْتَرِيَهُ وَ يَتَوَضَّأَ بِهِ أَوْ يَتَيَمَّمَ فَقَالَ بَلْ يَشْتَرِي قَدْ أَصَابَنِي مِثْلُ ذَلِكَ فَاشْتَرَيْتُ وَ تَوَضَّأْتُ وَ مَا يَسُوؤُنِي بِذَلِكَ مَالٌ كَثِيرٌ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۶۲

از امام رضا (ع) سؤال شد: در مورد شخصى كه براى نماز به وضو نياز دارد و بر آب دسترسى ندارد، آنگاه آبى پيدا ميكند به بهاى صد درهم. باندازه آنكه بتوان با آن يك وضو گرفت، آيا خريدن آن آب و وضو ساختن بدان بر او واجب است، يا اينكه تيمّم كند؟ آن حضرت فرمود: بلكه آب را بايد بخرد، همانند اين ماجرا براى من نيز پيش آمد و من آن را خريدم و وضو ساختم و پرداخت اين بهاى زياد مرا آزرده نساخت.