روایت:الکافی جلد ۲ ش ۹۰

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن الحسن بن محبوب عن جميل بن صالح عن عبد الملك بن غالب عن ابي عبد الله ع قال :

يَنْبَغِي لِلْمُؤْمِنِ أَنْ يَكُونَ فِيهِ ثَمَانِي خِصَالٍ وَقُوراً عِنْدَ اَلْهَزَاهِزِ صَبُوراً عِنْدَ اَلْبَلاَءِ شَكُوراً عِنْدَ اَلرَّخَاءِ قَانِعاً بِمَا رَزَقَهُ اَللَّهُ‏ لاَ يَظْلِمُ اَلْأَعْدَاءَ وَ لاَ يَتَحَامَلُ لِلْأَصْدِقَاءِ بَدَنُهُ مِنْهُ فِي تَعَبٍ وَ اَلنَّاسُ مِنْهُ فِي رَاحَةٍ إِنَّ اَلْعِلْمَ خَلِيلُ اَلْمُؤْمِنِ‏ وَ اَلْحِلْمَ وَزِيرُهُ وَ اَلْعَقْلَ أَمِيرُ جُنُودِهِ وَ اَلرِّفْقَ أَخُوهُ وَ اَلْبِرَّ وَالِدُهُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۱۵۳

از امام صادق (ع) فرمود: سزاوار است براى مؤمن كه در او هشت خصلت باشد، هنگام حوادث لرزاننده با وقار باشد، هنگام گرفتارى شكيبا باشد، هنگام فراوانى نعمت شكرگزار باشد، بدان چه خدايش روزى دهد قناعت ورزد، بر دشمنان ستم روا ندارد و بار خود را بر دوستان نيفكند (به خاطر دوستان ستم نكند، به خاطر دوستان گناه نكند، براى دوستان فوق طاقت تحمل نكند- از مجلسى ره) تنش از او در رنج باشد و مردم از او آسوده باشند، به راستى دانش دوست جانى مؤمن است، بردبارى وزير او است، خرد فرمانده او است، نرمش برادر او است، نيكى كردن پدر او است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۷۸

امام صادق عليه السّلام فرمود: مؤمن را سزاوار است كه داراى هشت خصلت باشد: ۱- هنگام شدائد با وقار باشد، ۲- هنگام بلا شكيبا باشد، ۳- در فراوانى نعمت سپاسگزار باشد، ۴- بآنچه خدا روزيش كرده قانع و خرسند باشد، ۵- بدشمنانش ستم نكند، ۶- بارش را بر دوستانش نيفكند [بخاطر دوستانش متحمل گناه نشود] ۷- بدنش از او در رنج و مشقت باشد (از بسيارى عبادت و قضاء حوائج مردم) ۸- مردم از ناحيه او در آسايش باشند، همانا علم دوست مؤمن است و بردبارى و زيرش و عقل امير سپاهش (يعنى اعضاء و جوارحش بفرمان عقلش رفتار كنند) و مدارا برادرش و احسان پدرش باشد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۱۴۷

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد عيسى، از حسن بن محبوب، از جميل بن صالح، از عبدالملك بن غالب، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود:

«سزاوار است مؤمن را كه هشت خصلت در او باشد: يكى آنكه در نزد امورى كه موجب اضطراب و بى‏آرامى است، آرميده باشد. دويم آنكه در نزد بلاء بسيار صابر باشد. سيم آنكه در نزد وسعت و خوشحالى به غايتِ شكر باشد. چهارم آنكه قناعت كند به آنچه خدا او را روزى كرده. پنجم آنكه بر دشمنان ستم نكند. ششم آنكه بار خويش را بر دوش دوستان خويش و آشنايان بار نكند. هفتم آنكه بدنش از او در رَنج و تعب باشد. هشتم آنكه مردم از او در راحت و خوشى و آسايش باشند. به درستى كه علم، دوست مؤمن است و حلم، وزير او و عقل، پادشاه لشكرهاى او و نرمى و مدارايى، برادر او و نيكى، پدر او است».