روایت:الکافی جلد ۲ ش ۸۱۱

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن علي بن الحكم عن عبد الله بن بكير عن رجل عن ابي جعفر ع قال :

دَخَلْنَا عَلَيْهِ جَمَاعَةً فَقُلْنَا يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ‏ إِنَّا نُرِيدُ اَلْعِرَاقَ‏ فَأَوْصِنَا فَقَالَ‏ أَبُو جَعْفَرٍ ع‏ لِيُقَوِّ شَدِيدُكُمْ ضَعِيفَكُمْ وَ لْيَعُدْ غَنِيُّكُمْ عَلَى فَقِيرِكُمْ وَ لاَ تَبُثُّوا سِرَّنَا وَ لاَ تُذِيعُوا أَمْرَنَا وَ إِذَا جَاءَكُمْ عَنَّا حَدِيثٌ فَوَجَدْتُمْ عَلَيْهِ شَاهِداً أَوْ شَاهِدَيْنِ مِنْ‏ كِتَابِ اَللَّهِ‏ فَخُذُوا بِهِ وَ إِلاَّ فَقِفُوا عِنْدَهُ ثُمَّ رُدُّوهُ إِلَيْنَا حَتَّى يَسْتَبِينَ لَكُمْ وَ اِعْلَمُوا أَنَّ اَلْمُنْتَظِرَ لِهَذَا اَلْأَمْرِ لَهُ مِثْلُ أَجْرِ اَلصَّائِمِ اَلْقَائِمِ وَ مَنْ أَدْرَكَ‏ قَائِمَنَا فَخَرَجَ مَعَهُ فَقَتَلَ عَدُوَّنَا كَانَ لَهُ مِثْلُ أَجْرِ عِشْرِينَ شَهِيداً وَ مَنْ قُتِلَ مَعَ‏ قَائِمِنَا كَانَ لَهُ مِثْلُ أَجْرِ خَمْسَةٍ وَ عِشْرِينَ شَهِيداً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۶۵۵

از مردمى كه گويد: جمعى بوديم و خدمت امام باقر (ع) رسيديم پس گفتيم: يا ابن رسول اللَّه، ما آهنگ عراق كرديم، به ما سفارش كنيد، امام (ع) فرمود: بايد تواناى شما به ناتوانتان نيرو بخشد و توان گرانتان از مستمندانتان دستگيرى كند و راز ما را فاش نكنيد و كار ما را شهرت ندهيد و هر گاه حديثى از ما به شما رسيد و يك گواه يا دو گواه از قرآن خدا بر صحت آن يافتيد، بدان عمل كنيد و گر نه در برابر آن توقف كنيد و آن را به ما بازگردانيد تا براى شما روشن شود و بدانيد كسى كه منتظر اين امر است (يعنى ظهور دولت امام قائم (ع)- از مجلسى ره) ثواب روزه‏دارِ شب زنده‏دار دارد و هر كه قائم (ع) ما را دريابد و با او خروج كند و دشمن ما را بكشد، اجز بيست شهيد دارد و هر كه به همراه قائم جهاد كند و كشته شود، ثواب ۲۵ شهيد را دارد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۱۵

مردى گويد: با جماعتى خدمت امام باقر عليه السلام رسيديم و عرضكرديم: يا ابن رسول اللَّه ما عازم عراق هستيم، بما سفارشى فرما، امام عليه السّلام فرمود: بايد تواناى شما بناتوانتان كمك كند و ثروتمندتان بفقيرتان احسان نمايد و راز ما را فاش نكنيد- و امر (امامت) ما را آشكار نسازيد، و چون حديثى از ما بشما رسيد و يك دليل يا دو دليل از كتاب خدا برايش پيدا كرديد، بآن اخذ كنيد و گر نه نسبت بآن توقف كنيد، و سپس آن را بما ارجاع دهيد (از ما بپرسيد) تا براى شما روشن شود. و بدانيد براى كسى كه انتظار اين امر (ظهور امام قائم عليه السّلام) را دارد، مانند اجر روزه‏دار شب زنده دار است، و كسى كه بقائم ما برسد، و همراهش بجهاد رود و دشمن ما را بكشد، (اگر چه كشته نشود) اجر بيست شهيد دارد و كسى كه در ركاب قائم ما كشته شود اجر بيست و پنج شهيد دارد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۵۵۳

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از على بن حكم، از عبداللَّه بن بكير، از مردى، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه گفت: ما جماعتى بوديم كه بر آن حضرت داخل شديم و عرض كرديم كه: يابن‏رسول اللَّه! ما اراده عراق داريم، پس ما را وصيّت كن. حضرت باقر عليه السلام فرمود كه: «بايد قوىّ شما ضعيف شما را تقويت دهد، و مال‏دار شما فقير شما را يارى و اعانت كند. و سرّ ما را فاش مكنيد و امر ما را آشكار منماييد. و چون از جانب ما حديثى برسد و بر آن يك گواه يا دو گواه از كتاب خدا بيابيد، آن را بگيريد و به آن عمل كنيد، و اگر نه، در نزد آن بايستيد. بعد از آن، آن را به سوى ما برگردانيد تا از براى شما ظاهر شود. و بدانيد كه آنكه اين امر را انتظار مى‏كشد، از برايش مثل اجر كسى است كه روزه‏دار باشد و به عبادت قيام نمايد. و هر كه قائم ما را دريابد و با آن حضرت به جنگ بيرون رود و دشمن ما را بكشد، از برايش مثل ثواب بيست شهيد باشد. و هر كه با قائم ما كشته شود، او را مثل ثواب بيست و پنج شهيد خواهد بود».