روایت:الکافی جلد ۲ ش ۷۸۲

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن محمد بن عيسي بن عبيد عن ابي جميله قال قال ابو عبد الله ع :

كَانَ فِي وَصِيَّةِ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ لِأَصْحَابِهِ اِعْلَمُوا أَنَ‏ اَلْقُرْآنَ‏ هُدَى اَللَّيْلِ وَ اَلنَّهَارِ وَ نُورُ اَللَّيْلِ اَلْمُظْلِمِ عَلَى مَا كَانَ مِنْ جَهْدٍ وَ فَاقَةٍ فَإِذَا حَضَرَتْ بَلِيَّةٌ فَاجْعَلُوا أَمْوَالَكُمْ دُونَ أَنْفُسِكُمْ وَ إِذَا نَزَلَتْ نَازِلَةٌ فَاجْعَلُوا أَنْفُسَكُمْ دُونَ دِينِكُمْ وَ اِعْلَمُوا أَنَّ اَلْهَالِكَ مَنْ هَلَكَ دِينُهُ وَ اَلْحَرِيبَ مَنْ حُرِبَ‏ دِينُهُ أَلاَ وَ إِنَّهُ لاَ فَقْرَ بَعْدَ اَلْجَنَّةِ أَلاَ وَ إِنَّهُ لاَ غِنَى بَعْدَ اَلنَّارِ لاَ يُفَكُّ أَسِيرُهَا وَ لاَ يَبْرَأُ ضَرِيرُهَا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۶۳۷

از امام صادق (ع) كه در ضمن سفارش امير المؤمنين (ع) به اصحاب خود فرموده است: بدانيد كه قرآن در شب و روز وسيله رهنمائى است و در شب تار با هر سختى و نيازى روشنى بخش است، چون بلائى رخ داد، مال خود را فداى جان كنيد و چون ناگوارى در رسد، جان خود را فداى دينِ خود كنيد و بدانيد هلاك شده كسى است كه دينش از دستش برود و غارت زده كسى است كه دينش را برده‏اند، هلا پس از داشتن بهشت، فقرى متصوّر نيست، هلا راستش اين است كه با دوزخ رفتن توانگرى معنى ندارد كه گرفتار بدان رهائى ندارد و نابيناى بدان بهبود نگردد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۰۶

امام صادق عليه السلام فرمود: در ضمن سفارش امير المؤمنين عليه السلام به اصحابش اينست: بدانيد كه قرآن هدايت شب و روز است (يعنى در همه احوال و اوقات) و نور شب تاريكست، براى هر سختى و نيازى (راه نجات را در گرفتارى و بلا نشان دهد) پس چون بلائى فرا رسد، اموال خود را سپر جانتان سازيد، و چون حادثه‏ئى پيش آمد (كه مربوط بامر دينست و جز با دادن جان مرتفع نشود) جان خود را فداى دينتان كنيد، و بدانيد كه هلاك شده كسى است كه دينش تباه شود و غارت زده كسى است كه دينش را بربايند، همانا پس از رسيدن به بهشت نيازى نيست و بعد از دوزخ بى‏نيازى نيست (هر كه در دنيا عمل صالح كند و مستوجب بهشت گردد، فقير و نيازمند نيست، هر چند دستنگ و گرفتار باشد و كسى كه خود را مستوجب دوزخ سازد، بى‏نيازى ندارد، هر چند ثروتمند و مرفه باشد) اسير دوزخ آزاد نگردد و نابينايش بهبودى نيابد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۵۳۷

على بن ابراهيم، از محمد بن عيسى بن عبيد، از ابوجميله روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه: «در وصيّت اميرالمؤمنين- صلوات اللَّه عليه- به اصحاب خويش اين بود كه: بدانيد كه قرآن باعث هدايت است در شب و روز. نور است از براى شب تار (كه عبارت است از دل نادان يا دل تيره تبارى [با] مشقّت و حاجتمندى) كه مى‏تابد بر آن‏چه واقع باشد از سختى و احتياج. پس هرگاه بليّه و مصيبتى وارد شود كه دفع‏ آن به مال ممكن باشد، مال‏هاى خويش را پيش داريد و آن را بلاگردان جان‏هاى خويش گردانيد. و چون نازله‏اى فرود آيد كه دفع آن به مال ممكن نباشد، جان‏هاى خويش را پيش داريد و آنها را بلاگردان دين و كيش خويش سازيد. و بدانيد كه هالك كسى است كه دينش هلاك و نابود شده باشد، و غارت‏زده آن است كه دينش به غارت رفته باشد. و بدانيد و آگاه باشيد! كه هيچ درويشى نيست بعد از بهشت و استحقاق آن، و هيچ بى‏نيازى نيست بعد از دوزخ و مستوجب شدن آن؛ چرا كه، بندى و اسيرِ آن رها نگردد، و بيمار نزار آن بِه نشود».

آیات مرتبط (بر اساس موضوع)

1. الأنفال ٤١
2. المعارج ٢٥

احادیث مرتبط (بر اساس موضوع)

1. الکافی جلد ۲ ش ۷۸۲ (روایت شده از: امام على عليه السلام)