روایت:الکافی جلد ۲ ش ۳۶

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن القاسم بن محمد عن المنقري عن سفيان بن عيينه عن ابي عبد الله ع :

فِي قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لِيَبْلُوَكُمْ‏ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً قَالَ لَيْسَ يَعْنِي أَكْثَرَ عَمَلاً وَ لَكِنْ أَصْوَبَكُمْ عَمَلاً وَ إِنَّمَا اَلْإِصَابَةُ خَشْيَةُ اَللَّهِ وَ اَلنِّيَّةُ اَلصَّادِقَةُ وَ اَلْحَسَنَةُ ثُمَّ قَالَ اَلْإِبْقَاءُ عَلَى اَلْعَمَلِ حَتَّى يَخْلُصَ أَشَدُّ مِنَ اَلْعَمَلِ‏ وَ اَلْعَمَلُ اَلْخَالِصُ اَلَّذِي لاَ تُرِيدُ أَنْ يَحْمَدَكَ عَلَيْهِ أَحَدٌ إِلاَّ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ‏ وَ اَلنِّيَّةُ أَفْضَلُ مِنَ اَلْعَمَلِ‏ أَلاَ وَ إِنَّ اَلنِّيَّةَ هِيَ اَلْعَمَلُ‏ ثُمَّ تَلاَ قَوْلَهُ عَزَّ وَ جَلَّ قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلى‏ََ شََاكِلَتِهِ‏ يَعْنِي عَلَى نِيَّتِهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۵۷

امام صادق (ع) در تفسير قول خدا عز و جل (۲ سوره ملك): «تا بيازمايد شما را كه كدام كردار بهترى داريد». فرمود: مقصود از كردار بهتر، كردار بيشتر نيست ولى كردار درست‏تر است، درستى كردار ترس از خدا است و به قصد پاك و خوش كردارى، سپس فرمود: كردارى را تا به آخر پاك و بااخلاص نگهداشتن از خود آن كردار سخت‏تر است، كردار پاك آن است كه مقصودت از آن ستايش احدى جز خدا عز و جل نباشد، نيّت بهتر است از كردار، هلا خود نيّت هم كردارى است. سپس خواند قول خدا عز و جل را (۸۴ سوره اسراء): «بگو هر كس عمل كند بر آهنگ خود» يعنى بر نيّت خود.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۶

سفيان بن عيينه گويد: امام صادق عليه السّلام راجع بقول خداى عز و جل: «تا بيازمايد شما را كه كداميك نيكو كردارتريد، ۲- سوره ۶۷-» فرمود: مقصود پركردارتر نيست، بلكه مقصود درست كردارتر است، و درستى همانا ترس از خدا و نيت صادق و كار نيك است. سپس فرمود: پايدارى بر عمل تا خالص ماند، سخت‏تر از خود عمل است و عمل خالص آنست كه: نخواهى هيچ كس جز خداى عز و جل ترا بر آن بستايد، همانا نيت همان عمل است، سپس اين قول خداى عز و جل را تلاوت فرمود: «بگو همگى طبق روش خود عمل ميكنند،- ۸۴ سوره ۱۷-» يعنى طبق نيت خود.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۴۳

على بن ابراهيم، از پدرش، از قاسم بن محمد، از منقرى، از سفيان بن عينيه، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است در قول خداى عز و جل «لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا» «۴»؛ يعنى: «حق تعالى مرگ و زندگانى را آفريد تا بيازمايد شما را؛ يعنى با شما معامله آزمايندگان كند، تا ظاهر شود كه در اهل تكليف، كدام يك از شما نيكوتريد از روى عمل و كردار». راوى مى‏گويد: حضرت فرمود: «چنان نيست كه مقصود خدا اين باشد كه عمل كدام يك بيشتر است، وليكن مراد اين است كه كردار كدام يك از شما صواب‏تر و درست‏تر است، و جز اين نيست كه صواب گفتن و صواب يافتن، ترس خداست، و نيّت درست با ترس». بعد از آن فرمود: «باقى گذاشتن عمل و بر هم نزدن آن، تا آنكه خالص باشد (و چهره زيبايش به غبار ناملايمى تيره نشود)، از خود عمل سخت‏تر است. و عمل خالص آن است كه نخواسته باشى كه كسى غير از خداى عز و جل تو را بر آن ستايش كند. و نيّت، از خود عمل بهتر است. و بدان و آگاه باش! كه نيّت، عمل است»؛ پس قول خداى عز و جل را تلاوت فرمود: « «قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلى‏ شاكِلَتِهِ» «۱»؛ يعنى: «بگو كه هر يك از مؤمن و كافر كار مى‏كند بر طريقه‏اى كه مشاكل [و شبيه‏] حال و اعتقاد او باشد». و حضرت فرمود: «يعنى كار مى‏كند بر نيّت خويش». __________________________________________________

(۴). هود، ۷؛ ملك، ۲.