روایت:الکافی جلد ۲ ش ۳۵

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن سهل بن زياد عن علي بن اسباط عن ابي الحسن الرضا ع ان امير المومنين ص كان يقول :

طُوبَى‏ لِمَنْ أَخْلَصَ لِلَّهِ اَلْعِبَادَةَ وَ اَلدُّعَاءَ وَ لَمْ يَشْغَلْ قَلْبَهُ بِمَا تَرَى عَيْنَاهُ وَ لَمْ يَنْسَ ذِكْرَ اَللَّهِ بِمَا تَسْمَعُ أُذُنَاهُ وَ لَمْ يَحْزُنْ صَدْرَهُ بِمَا أُعْطِيَ غَيْرُهُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۵۵

امير المؤمنين (ع) مى‏فرمود: خوشا بر كسى كه عبادت و دعا را خالص براى خدا بنمايد و دلش بدان چه ديده‏اش بيند مشغول نگردد و بدان چه دو گوشش شنوند ياد خدا را فراموش نكند و بدان چه به ديگرى داده‏اند غم به خود راه ندهد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۶

حضرت رضا عليه السّلام فرمايد: امير المؤمنين عليه السّلام ميفرمود: خوشا حال كسى كه عبادت و دعايش را براى خدا خالص كند و دلش را بآنچه چشمش ميبيند مشغول ندارد و بدان چه گوشش ميشنود، ياد خدا را فراموش نكند، و براى آنچه بديگرى داده شده اندوهگين نشود.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۴۳

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از سهل بن زياد، از على بن اسباط، از ابوالحسن حضرت امام رضا عليه السلام، كه: «اميرالمؤمنين- صلوات اللَّه عليه- مكرّر مى فرمود: خوشا حال كسى كه عبادت و دعا را از براى خدا خالص گرداند، و دل خويش را مشغول نسازد به آنچه چشم‏هايش ببيند، و ياد خدا را فراموش نكند به آنچه گوش‏هايش بشنود، و اندوه در سينه‏اش جا نگيرد به آنچه به غير او عطا شده است».