روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۱۵۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الْعِشْرَة

عده من اصحابنا عن سهل بن زياد و علي بن ابراهيم عن ابيه جميعا عن عمرو بن عثمان عن محمد بن عذافر عن بعض اصحابهما عن محمد بن مسلم و ابي حمزه عن ابي عبد الله عن ابيه ع قال قال لي ابي علي بن الحسين صلوات الله عليهما :

يَا بُنَيَّ اُنْظُرْ خَمْسَةً فَلاَ تُصَاحِبْهُمْ وَ لاَ تُحَادِثْهُمْ وَ لاَ تُرَافِقْهُمْ فِي طَرِيقٍ فَقُلْتُ يَا أَبَتِ مَنْ هُمْ عَرِّفْنِيهِمْ قَالَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ اَلْكَذَّابِ فَإِنَّهُ بِمَنْزِلَةِ اَلسَّرَابِ يُقَرِّبُ لَكَ اَلْبَعِيدَ وَ يُبَعِّدُ لَكَ اَلْقَرِيبَ وَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ اَلْفَاسِقِ فَإِنَّهُ بَائِعُكَ بِأُكْلَةٍ أَوْ أَقَلَّ مِنْ ذَلِكَ وَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ اَلْبَخِيلِ فَإِنَّهُ يَخْذُلُكَ فِي مَالِهِ أَحْوَجَ مَا تَكُونُ إِلَيْهِ وَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ اَلْأَحْمَقِ فَإِنَّهُ يُرِيدُ أَنْ يَنْفَعَكَ فَيَضُرُّكَ وَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ اَلْقَاطِعِ لِرَحِمِهِ فَإِنِّي وَجَدْتُهُ مَلْعُوناً فِي‏ كِتَابِ اَللَّهِ‏ عَزَّ وَ جَلَّ فِي ثَلاَثَةِ مَوَاضِعَ قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِي اَلْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحََامَكُمْ `أُولََئِكَ اَلَّذِينَ لَعَنَهُمُ اَللََّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَ أَعْمى‏ََ أَبْصََارَهُمْ‏ وَ قَالَ عَزَّ وَ جَلَّ اَلَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اَللََّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثََاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ مََا أَمَرَ اَللََّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِي اَلْأَرْضِ‏ أُولََئِكَ لَهُمُ اَللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ اَلدََّارِ وَ قَالَ فِي‏ اَلْبَقَرَةِ اَلَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اَللََّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثََاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ مََا أَمَرَ اَللََّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِي اَلْأَرْضِ أُولََئِكَ هُمُ اَلْخََاسِرُونَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۴۹۹

از محمد بن مسلم و ابى حمزه، از امام صادق (ع)، از پدرش، فرمود كه: پدرم على بن الحسين (ع) به من فرمود: اى فرزند جانم! با پنج كس همنشين مباش و گفتگو مكن و رفيق راه مشو، من گفتم: پدر جان! آنها چه كسانند، آنها را به من معرفى كن؟ فرمود: بپرهيز از همنشينى دروغگو، زيرا چون سراب است، دور را به تو نزديك مى‏كند و دور مى‏كند نزديك را، بپرهيز از همنشينى فاسق و بزه‏كار، زيرا كه او تو را به يك خوراك يا كمتر از آن مى‏فروشد، و مبادا با بخيل رفاقت كنى، زيرا او مال خود را هنگامى كه سخت بدان نيازمندى، از تو دريغ مى‏دارد، مبادا با بى‏خرد رفاقت كنى، زيرا كه او مى‏خواهد به تو سود رساند، و در عوض زيان مى‏رساند، مبادا با كسى كه قطع رحم مى‏كند رفاقت كنى و هم صحبت شوى، زيرا من او را در كتاب خدا عز و جل ملعون يافتم در سه جا: ۱- خدا عز و جل فرمايد (۲۳ سوره محمد): «آيا در شما اين نگرانى است كه اگر پشت به فرمان خدا داديد در زمين فساد كنيد و قطع رحم نمائيد (۲۴) آنانند كه خدا آنها را لعنت كرده و كر ساخته و كورشان ساخته است». ۲- خدا عز و جل فرمايد (۲۵ سوره رعد): «آن كسانى كه مى‏شكنند پيمان خدا را پس از بستن آن و مى‏بريد آنچه را خدا فرمان داده است كه پيوند كنند و فساد مى‏كنند در زمين آنان دچار لعنت و خانمان بد هستند». ۳- خدا عز و جل فرمايد (۲۷ سوره بقره): «آن كسانى كه مى‏شكنند عهد خدا را پس از پيوستن و بستن آن و مى‏برند آنچه را خدا فرمان داده كه پيوند شود و فساد مى‏كنند در زمين آنان زيانكارانند».

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۵۵

حضرت صادق از پدرش عليهما السلام حديث كند كه پدرم على بن الحسين عليهما السلام بمن فرمود: اى فرزند در نظر داشته باش كه با پنج كس همنشين نشوى، و با آنها گفتگو و رفاقت در راهى نكنى گفتم: پدر جان آنها كيانند؟ بمن معرفى كن، فرمود: زنهار مبادا با دروغگو همنشين شوى زيرا كه او بمنزله سرابى است كه دور را در نظرت نزديك و نزديك را برايت دور جلوه دهد، و زنهار از همنشينى با فاسق و گنهكار بپرهيز زيرا كه او بيك لقمه يا كمتر از آن ترا بفروشد، و بر تو باد كه با شخص بخيل هم‏نشين نگردى زيرا كه او مال خود را در سخت ترين نيازمنديهايت از تو دريغ دارد، و زنهار مبادا با احمق هم‏نشينى شوى كه او ميخواهد بتو سود رساند ولى (بواسطه حماقتش) زيانت زند، و مبادا با آن كس كه قطع رحم كند رفاقت كنى كه من او را در سه جاى قرآن ملعون يافتم (يك جا) خداى عز و جل فرمايد: «پس آيا اميد داريد كه هر گاه به سرپرستى كارى گمارده شويد فساد در زمين نكنيد و قطع رحم كنيم، ايشانند كه خداوند لعنتشان كرده پس كرشان كرد، و كور ساخت ديدگانشان را» (سوره محمد آيه ۲۲- ۲۳) و نيز (در جاى ديگر) فرمايد: «آنان كه بشكنند پيمان خدا را پس از بستن آن، و مى‏برند آنچه را كه خدا فرموده پيوند شود، و فساد كنند در زمين آنها را است لعنت و براى ايشان است بدى آن سراى» (سوره رعد آيه ۲۵) و نيز در سوره بقره (آيه ۲۷) فرمايد: «آنان كه پيمان خدا را پس از بستنش بشكنند و ببرند آنچه را خداوند دستور پيوندش را داده و فساد كنند در زمين ايشانند زيان‏كاران».

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۷۰۵

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از سهل بن زياد و على بن ابراهيم، از پدرش، همه، از عمرو بن عثمان، از محمد بن عذافر، از بعضى از اصحاب خويش، از محمد بن مسلم و ابو حمزه، از امام جعفر صادق عليه السلام، از پدرش كه فرمود: «پدرم حضرت على بن الحسين- صلوات اللَّه عليهم اجمعين- به من فرمود كه: اى فرزند دلبند من! بنگر، و با پنج كس مصاحبت و همزبانى مكن، و در راهى با ايشان رفاقت مكن. عرض كردم كه: اى پدر بزرگوار! ايشان كيانند؟ فرمود كه: از مصاحبت با دروغگو بپرهيز؛ زيرا كه او به منزله سراب است در فريب دادن، دور را از برايت نزديك مى‏گرداند، و نزديك را از برايت دور مى‏گرداند، و بپرهيز از مصاحبت با فاسق؛ زيرا كه او تو را به يك لقمه يا كمتر از آن مى‏فروشد، و بپرهيز از مصاحبت با بخيل؛ زيرا كه او تو را در مال خود فرو مى‏گذارد و يارى نمى‏كند، در هنگامى كه نهايت احتياج دارى، و در زمانى كه از هر وقتى به سوى آن محتاج‏تر باشى، و بپرهيز از مصاحبت با احمق؛ زيرا كه او مى‏خواهد كه به تو نفع رساند، و تو را ضرر مى‏رساند، و بپرهيز از مصاحبت با آنكه رحِم خود را قطع مى‏كند؛ زيرا كه من او را در كتاب خداى عز و جل ملعون يافتم، در سه جا. خداى عز و جل فرموده است كه: «فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحامَكُمْ* أُولئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَ أَعْمى‏ أَبْصارَهُمْ» «۱»؛ يعنى: «پس آيا متوقّع است از شما، اى اهل نفاق! (و مراد اين است كه: البتّه‏ __________________________________________________

(۱). محمد، ۲۲ و ۲۳.

چنين است كه اگر متولّى و متوجّه امور مردمان شويد و حاكم ايشان گرديد) آنكه فساد كنيد و تباهى جوييد در زمين (به اين معنى كه: منع مردمان مى‏كنند از ايمان، و به حق استهزا و ريشخند مى‏نمايند، و راهزنى مى‏كنند و مردم را مى‏ترسانند، و به مؤمنان ضرر مى‏رسانند، و امثال اينها)، و ببريد از خويشان خويش. آن گروه مفسد و قاطع، آنانند كه خدا ايشان را لعنت كرده (يعنى رانده و از رحمت خود دور كرده). پس ايشان را گردانيده، و ديده‏هاى ايشان را كور ساخته كه حق را نشوند و نبينند». و آن جناب عز و جل فرموده است كه: «الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ أُولئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدَّارِ» «۱»؛ يعنى: «و آنان كه مى‏شكنند پيمان خدا را از پس محكم كردن آن به اعتراف و قبول، و مى‏برند آنچه را كه خدا امر فرموده به آن، و به آنكه پيوند شود و تباهى مى‏كنند در زمين، آن گروه، از براى ايشان است لعنت و دورى از رحمت، و از براى ايشان است بدى خانه» (يعنى دوزخ يا بدى عاقبت در دنيا و آخرت). و در سوره بقره فرموده است كه: «الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ أُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ» «۲»». و صدر اين آيه با آيه پيش يكى است، و ترجمه تتمّه آن، اين است كه: «آن گروه كه اين صفت دارند، ايشانند زيانكاران در هر دو جهان» «۳». __________________________________________________

(۱). رعد، ۲۵.
(۲). بقره، ۲۷.
(۳). و در اين آيه، صريح لفظ لعنت مذكور نيست. و همين حديث با حديث اوّل اين باب، در باب همنشينى با گناهكاران، از كتاب كفر و ايمان مذكور شد. (مترجم)