روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۱۲

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن حماد عن الحلبي قال قال ابو عبد الله ع :

إِذَا كَانَ اَلرَّجُلُ عَلَى عَمَلٍ فَلْيَدُمْ عَلَيْهِ سَنَةً ثُمَّ يَتَحَوَّلُ عَنْهُ إِنْ شَاءَ إِلَى غَيْرِهِ وَ ذَلِكَ أَنَ‏ لَيْلَةَ اَلْقَدْرِ يَكُونُ‏ فِيهَا فِي عَامِهِ ذَلِكَ مَا شَاءَ اَللَّهُ أَنْ يَكُونَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۲۵۱

امام صادق (ع) فرمود: هر گاه مردى كارى پيش گرفت تا يك سال ادامه دهد و سپس اگر خواست عمل ديگرى پيش گيرد زيرا در يك سال شب قدر هست، اين است كه خدا خواسته است باشد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۲۹

امام صادق عليه السّلام فرمود: هر گاه مردى عملى انجام ميدهد، تا يك سال ادامه دهد، سپس اگر خواهد بعمل ديگرى منتقل شود، زيرا شب قدرى كه آنچه خدا ميخواهد (از خيرات و بركات) در آنست در يك سال ميباشد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۲۲۷

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن‏ابى‏عمير، از حمّاد، از حلبى روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه: «چون مردى بر كارى از كارهاى خير باشد، بايد كه يك سال پيوسته بر آن باشد، بعد از آن اگر خواسته باشد، به سوى غير آن منتقل شود، و اين امر براى آن است كه در شب قدر، در سالى كه مشغول آن عمل است، آن‏چه خدا خواهد كه باشد، خواهد بود».