روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۹۴۲

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

محمد بن يحيي عن بعض اصحابه عن محمد بن عيسي عن داود بن زربي عن ابي عبد الله ع قال :

تَضَعُ يَدَكَ عَلَى اَلْمَوْضِعِ اَلَّذِي فِيهِ اَلْوَجَعُ وَ تَقُولُ ثَلاَثَ مَرَّاتٍ اَللَّهُ اَللَّهُ رَبِّي حَقّاً لاَ أُشْرِكُ بِهِ شَيْئاً اَللَّهُمَّ أَنْتَ لَهَا وَ لِكُلِّ عَظِيمَةٍ فَفَرِّجْهَا عَنِّي

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۲۹۱

از امام باقر (ع) فرمود: دستِ خود بر موضع درد گذار و سه بار بگو: اللَّه اللَّه ربّى حقاً لا اشرك به شيئاً، اللَّهم انت لها و لكل عظيمة ففرجها عنّى‏ (بار خدايا توئى براى شفاى آن و در درد بزرگى آن را از من برگشا).

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۵۳

داود بن زربى گويد: حضرت صادق عليه السلام (در باره كسى كه جايى از بدنش دردى دارد) فرمود: دست خود را بر جاى درد بگذارد و سه بار بگويد: «اللَّه اللَّه ربى حقا لا اشرك به شيئا، اللهم انت لها و لكل عظيمة ففرجها عنى»

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۵۲۳

محمد بن يحيى، از بعضى از اصحاب خويش، از محمد بن عيسى، از داود بن زُربىّ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «دست خود را بر موضعى كه درد در آن است مى‏گذارى و سه مرتبه مى‏گويى كه: اللَّهُ اللَّهُ رَبِّي حَقّاً لَاأُشْرِكُ بِهِ شَيْئاً، اللَّهُمَّ أَنْتَ لَهَا وَلِكُلِّ عَظِيمَةٍ، فَفَرِّجْهَا عَنِّي؛ خدا، خدا، پروردگار من است از روى راستى. شريك نمى‏گردانم به او چيزى را. خداوندا! تو از براى آن و از براى هر بزرگى هستى؛ پس ببر آن را از من».