روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۸۹۷
آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء
محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن محمد بن خالد و الحسين بن سعيد جميعا عن القاسم بن عروه عن ابي جميله عن معاويه بن عمار قال :
الکافی جلد ۲ ش ۱۸۹۶ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۱۸۹۸ | |||||||||||||
|
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۲۴۷
از معاوية بن عمّار گويد: از امام صادق (ع) خواستم كه به من دعائى براى روزى بياموزد و به من دعائى آموخت كه چيزى را نديدم براى روزى از آن جالبتر باشد، فرمود: بگو: اللهم ارزقنى من فضلك الواسع الطيب، رزقاً واسعاً حلالًا طيباً بلاغاً للدنيا و الآخرة صبّاً صبّاً هنيئاً مريئاً من غير كدّ و لا منّ احد خلقك الّا سعة من فضلك الواسع فانك قلت (۳۱ سوره نساء): «و اسألوا اللَّه من فضله» فمن فضلك اسأل و من عطيّتك اسأل و من يدك الملاء اسأل (بار خدايا به من روزى بده از فضلِ واسع و حلال و پاكِ خود، روزىِ واسع و حلال و پاك، رسا بكار دنيا و آخرت فرو ريز، فرو ريز، گوارا و خوشگوار و بىرنج و منّت از احدى جز از فضل وسيع خودت، زيرا تو گفتى: «از خدا خواهش كنيد از فضلِ او» من از فضلت خواستارم و از عطايت خواستارم و از آنچه پر دست دارى خواستارم).
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۳۱
معاوية بن عمار گويد: از حضرت صادق عليه السّلام خواهش كردم كه دعائى براى روزى بمن بياموزد. پس دعائى بمن آموخت كه من بهتر از آن براى جلب روزى نديدم، فرمود: «اللهم ارزقنى من فضلك الواسع الحلال الطيب رزقا واسعا حلالا طيبا بلاغا للدنيا و الآخرة، صبا صبا، هنيئا مريئا، من غيرك و لا من من أحد [من] خلقك إلا سعة من فضلك الواسع فانك قلت: «و اسألوا اللَّه من فضله» فمن فضلك أسأل و من عطيتك أسأل، و من يدك الملاء أسأل».
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۴۸۵
محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از محمد بن خالد و حسين بن سعيد، هر دو، از قاسم بن عروه، از ابوجميله، از معاويه بن عمّار روايت كردهاند كه گفت: از امام جعفر صادق عليه السلام سؤال كردم كه دعايى به جهت روزى به من تعليم فرمايد. پس دعايى به من تعليم فرمود، كه چيزى نديدم كه بيش از آن روزى را جلب كند. فرمود: «بگو كه: اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي مِنْ فَضْلِكَ الْوَاسِعِ ... وَمِنْ عَطِيَّتِكَ أَسْأَلُ، وَمِنْ يَدِكَ الْمَلْأى أَسْأَلُ؛ خداوندا! روزى كن مرا از فضل خود و احاطهكننده و حلال پاكيزه، روزى فراخ، حلال، پاكيزهاى را، كه كافى و بس باشد از براى دنيا و آخرت. ريختنى بعد از ريختنى، سازگار، خوشگوار، از غير رنج، و نه منّتى از يكى از آفريدگانت، مگر گشادى از فضل تو كه احاطهكننده است. پس به درستى كه تو گفتى كه: سؤال كنيد خدا را از فضلش. پس از فضل تو سؤال مىكنم، و از بخشش تو سؤال مىكنم، و از دست تو كه پُر است سؤال مىكنم».