روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۸۴۸

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن محمد بن سنان عن اسماعيل بن جابر عن ابي عبيده الحذا قال قال ابو جعفر ع :

مَنْ قَالَ حِينَ يَطْلُعُ اَلْفَجْرُ لاََ إِلََهَ إِلاَّ اَللََّهُ‏ وَحْدَهُ‏ لاََ شَرِيكَ لَهُ‏ لَهُ اَلْمُلْكُ وَ لَهُ اَلْحَمْدُ يُحْيِي وَ يُمِيتُ‏ وَ يُمِيتُ وَ يُحْيِي وَ هُوَ حَيٌّ لاَ يَمُوتُ بِيَدِهِ اَلْخَيْرُ وَ هُوَ عَلى‏ََ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ عَشْرَ مَرَّاتٍ وَ صَلَّى عَلَى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ عَشْرَ مَرَّاتٍ وَ سَبَّحَ خَمْساً وَ ثَلاَثِينَ مَرَّةً وَ هَلَّلَ خَمْساً وَ ثَلاَثِينَ مَرَّةً وَ حَمِدَ اَللَّهِ خَمْساً وَ ثَلاَثِينَ مَرَّةً لَمْ يُكْتَبْ فِي ذَلِكَ اَلصَّبَاحِ مِنَ اَلْغَافِلِينَ وَ إِذَا قَالَهَا فِي اَلْمَسَاءِ لَمْ يُكْتَبُ فِي تِلْكَ اَللَّيْلَةِ مِنَ اَلْغَافِلِينَ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۲۰۱

از ابى عبيده حذّاء گويد: امام باقر (ع) فرمود: هر كه در هنگام بر آمدن سپيده، ده بار بگويد: لا اله الّا اللَّه وحده لا شريك له، له الملك و له الحمد يحيي و يميت (و يميت و يحيي) و هو حي لا يموت بيده الخير و هو على كل شى‏ء قدير . و ده بار بگويد: صلى اللَّه على محمد و آل محمد . و سى پنج بار بگويد: سبحان اللَّه‏ . و سى و پنج بار بگويد: لا اله الّا اللَّه‏ . و سى و پنج بار بگويد: الحمد للَّه‏ . در آن صبح از غافلان نوشته نشود و اگر آن را در شب بگويد در آن شب از غافلان ثبت نشود.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۰۸

ابو عبيده حذاء گويد: حضرت باقر عليه السّلام فرمود: هر كه هنگام زدن سپيده ده بار بگويد: «لا اله الا اللَّه وحده لا شريك له، له الملك و له الحمد يحيى و يميت [و يميت و يحيى‏] و هو حى لا يموت بيده الخير و هو على كل شى‏ء قدير» و ده بار بگويد: «و صلى اللَّه على محمد و آل محمد» و سى و پنج بار تسبيح (سبحان اللَّه) بگويد، و سى و پنج بار « لا اله الا اللَّه‏ » بگويد، و سى و پنج بار «الحمد للَّه» بگويد در آن بامداد در زمره غافلين (و بى‏خبران) نوشته نشود، و چون در شب آن را گويد در آن شب از جمله غافلين نوشته نشود.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۴۴۵

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از محمد بن سنان، از اسماعيل بن جابر، از ابوعبيده حذّاء روايت كرده است كه گفت: امام محمد باقر عليه السلام فرمود كه: هر كه در هنگامى كه صبح طالع مى‏شود، ده مرتبه بگويد كه: لَاإِلهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ ... وَهُوَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ؛ «نيست خدايى، مگر خدا، در حالتى كه تنها است. نيست شريكى از براى او. او را است پادشاهى و او راست ستايش. زنده مى‏گرداند و مى‏ميراند و مى‏ميراند و زنده مى‏گرداند، و او است زنده‏اى كه نمى‏ميرد. به دست او است خوبى و او بر هر چيزى توانا است»، و ده مرتبه: اللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِ مُحَمَّدٍ؛ «خداوندا! صلوات فرست بر محمد و آل محمد»، و سى و پنج مرتبه: سبحان اللَّه؛ «پاك و منزه مى‏شمارم خدا را»، و سى و پنج مرتبه: لا اله الّا اللّه؛ «نيست خدايى، مگر خدا»، و سى و پنج مرتبه: الحمدللَّه؛ «ستايش مر خدا را است»، بگويد، در آن صباح از جمله غافلان و بى‏خبران نوشته نشود، و هرگاه در شام اينها را بگويد، در آن شب از غافلان نوشته نشود».