روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۷۸۷

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن علي بن الحكم عن مالك بن عطيه عن يونس بن عمار قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ إِنَّ لِي جَاراً مِنْ‏ قُرَيْشٍ‏ مِنْ‏ آلِ مُحْرِزٍ قَدْ نَوَّهَ بِاسْمِي وَ شَهَرَنِي‏ كُلَّمَا مَرَرْتُ بِهِ قَالَ هَذَا اَلرَّافِضِيُ‏ يَحْمِلُ اَلْأَمْوَالَ إِلَى‏ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ قَالَ فَقَالَ لِي فَادْعُ اَللَّهَ عَلَيْهِ إِذَا كُنْتَ فِي صَلاَةِ اَللَّيْلِ وَ أَنْتَ سَاجِدٌ فِي اَلسَّجْدَةِ اَلْأَخِيرَةِ مِنَ اَلرَّكْعَتَيْنِ اَلْأُولَيَيْنِ فَاحْمَدِ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مَجِّدْهُ وَ قُلِ‏ اَللَّهُمَّ إِنَّ فُلاَنَ بْنَ فُلاَنٍ قَدْ شَهَرَنِي وَ نَوَّهَ بِي وَ غَاظَنِي وَ عَرَضَنِي لِلْمَكَارِهِ اَللَّهُمَّ اِضْرِبْهُ بِسَهْمٍ عَاجِلٍ تَشْغَلْهُ بِهِ عَنِّي اَللَّهُمَّ وَ قَرِّبْ أَجَلَهُ وَ اِقْطَعْ أَثَرَهُ وَ عَجِّلْ ذَلِكَ يَا رَبِّ اَلسَّاعَةَ اَلسَّاعَةَ قَالَ فَلَمَّا قَدِمْنَا اَلْكُوفَةَ قَدِمْنَا لَيْلاً فَسَأَلْتُ أَهْلَنَا عَنْهُ قُلْتُ مَا فَعَلَ فُلاَنٌ فَقَالُوا هُوَ مَرِيضٌ فَمَا اِنْقَضَى آخِرُ كَلاَمِي حَتَّى سَمِعْتُ اَلصِّيَاحَ مِنْ مَنْزِلِهِ وَ قَالُوا قَدْ مَاتَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۱۳۹

از يونس بن عمّار، گويد: به امام صادق (ع) گفتم كه: من يك همسايه قرشى نژاد دارم از آل محرز كه نام مرا فاش كرده و مرا شهرت داده و هر گاه به او گذرم گويد: اين رافضى است و اموالى به جعفر بن محمّد مى‏پردازد، گويد: به من فرمود: در حال نماز شب به او نفرين كن، وقتى در سجده دوّم دو ركعت اوّل باشى، خدا را حمد كن و تمجيد نما و بگو: «بار خدايا! فلان پسر فلان مرا شهره‏ مردم ساخته و سرّ مرا فاش كرده و مرا به خشم آورده و در معرض خطرها آورده، بار خدايا! او را با تير شتابانى بزن و از منش بازدار، بار خدايا! مرگش را برسان و اثرش را محو كن و در اين باره شتاب كن، پروردگارا! هم اكنون هم اكنون» گويد: چون به كوفه باز گشتيم شبانه وارد شديم و از خاندان خود از حال آن مرد پرسيدم، گفتم: فلانى چه كرده است؟ در پاسخ گفتند: بيمار است، و هنوز سخنم را به پايان نرسانده بودم كه فرياد شيون از خانه‏اش برخاست و گفتند كه مرده است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۷۷

يونس بن عمار گويد: بحضرت صادق عليه السّلام عرضكردم: من گرفتار همسايه‏اى- از قريش از آل محرز- شده‏ام كه نام مرا فاش كرده و مرا شهره مردم ساخته (كه همه مرا بشناسند) هر گاه باو بگذرم گويد: اين رافضى است و مالها را بنزد جعفر بن محمد ميبرد؟ گويد: حضرت بمن فرمود: در نماز شب باو نفرين كن آنگاه كه بسجده روى در سجده آخر از دو ركعت اول، پس خداى عز و جل را حمد كن و تمجيد نما و بگو: (آنچه ترجمه‏اش اينست:) بار خدايا فلان پسر فلان مرا شهره مردم كرده، و نام مرا فاش كرده و مرا بخشم آورده و در معرض خطرها قرار داده بار خدايا او را با تير شتابانى بزن كه او را از من باز دارى، بار خدايا مرگش را نزديك كن و اثرش را از ميان بردار، و پروردگارا در آن شتاب كن، الساعة، الساعة (يعنى هم اكنون)، گويد: همين كه بكوفه آمديم شبانه وارد شديم، و از خانواده خود از حال آن مرد پرسيدم و گفتم: فلانى چه كرد؟ گفتند: مريض و بيمار است، و هنوز سخنم را بپايان نرسانده بودم كه صداى شيون از خانه‏اش بلند شد و گفتند: مرد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۳۹۵

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از على بن عيسى، از على بن حكم، از مالك بن عطيّه، از يونس بن عمّار روايت كرده است كه گفت: به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه: مرا همسايه‏اى است از قريش، از آل محرز، كه نام مرا بلند كرده و مرا مشهور ساخته. در هر زمان كه به او مى‏گذرم، مى‏گويد كه: اين رافضى، مال‏ها را برمى‏دارد و به نزد جعفر بن محمد مى‏برد. يونس مى‏گويد كه: حضرت به من فرمود كه: «خدا را بخوان و بر او نفرين كن، چون در نماز شب باشى، و حال آنكه تو سجده‏كننده باشى در سجده آخر از دو ركعت اوّل، خداى- تعالى- را حمد كن و آن جناب را تعظيم نما و بگو: اللَّهُمَّ انَّ فُلانَ بْنَ فُلانٍ ... يا رَبَّ السّاعَةَ السّاعَةَ؛ خداوندا! به درستى كه فلان پسر فلان، به حقيقت كه مشهور ساخته مرا و آوازه مرا بلند نموده، و به خشم آورده مرا و عرضه گردانيده مرا از براى ناخوشى‏ها. خداوندا! بزن او را به تير شتابانى كه مشغول كنى او را به آن از من. خداوندا! و نزديك گردان مرگ او را و شتاب ده اين را. اى پروردگار من! در اين زمان، در اين زمان». راوى مى‏گويد كه: چون به كوفه آمديم، شب بود كه وارد كوفه شديم. پس از اهل خويش از حال آن همسايه پرسيدم و گفتم كه: فلانى چه كرد؟ گفتند كه: او بيمار است. پس آخر سخنم تمام نشده بود كه فرياد و فغان از خانه او شنيدم و گفتند كه: مرد.