روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۵۸۱

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه و عده من اصحابنا عن سهل بن زياد جميعا عن ابن ابي نجران عن عاصم بن حميد عن ابي حمزه الثمالي عن ابي جعفر ع قال :

إِنَّ أَسْرَعَ اَلْخَيْرِ ثَوَاباً اَلْبِرُّ وَ إِنَّ أَسْرَعَ اَلشَّرِّ عُقُوبَةً اَلْبَغْيُ وَ كَفَى بِالْمَرْءِ عَيْباً أَنْ يُبْصِرَ مِنَ اَلنَّاسِ مَا يَعْمَى عَنْهُ مِنْ نَفْسِهِ أَوْ يُعَيِّرَ اَلنَّاسَ بِمَا لاَ يَسْتَطِيعُ تَرْكَهُ أَوْ يُؤْذِيَ جَلِيسَهُ بِمَا لاَ يَعْنِيهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۵۷۵

از ابى حمزه ثمالى، از امام باقر (ع) فرمود: راستى ثواب خوش رفتارى زودتر از هر كار خيرى باشد و كيفر شورش و دست اندازى زودتر از هر كار بدى آيد و همين عيب براى مرد بس كه به كارى كه خودش نتواند آن را ترك كند يا همنشين خود را آزار كند بدان چه برايش سودى ندارد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۰۰

حضرت باقر عليه السّلام فرمود: همانا ثواب نيك رفتارى زودتر از هر كار خيرى رسد، و عقوبت ستم و تعدى بمردم زودتر از هر بدى آيد، و همين عيب براى مرد بس است كه از مردمان ببيند چيزى را كه از (ديدن) آن چيز در خودش كور است، يا مردم را بكارى سرزنش كند كه خودش نتواند آن را واگذارد، يا همنشين خود را بچيزى كه بكار او نخورد آزار دهد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۷۹

على بن ابراهيم روايت كرده است، از پدرش و چند نفر از اصحاب ما، از سهل بن زياد و هر دو، از ابن ابى نجران، از عاصم بن حميد، از ابو حمزه ثمالى، از امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود: «به درستى كه شتابان‏ترين خوبى‏ها از روى ثواب، نيكى است. و به درستى كه شتابان‏ترين بدى‏ها از روى عذاب، ظلم و ستمكارى است. و مرد را همين عيب بس است كه از مردم ببيند، آنچه را كه نسبت به خود از آن كور باشد و بر او پوشيده باشد، يا مردم را سرزنش كند، به آنچه خود نتواند كه آن را ترك كند، يا آنكه همنشين خود را برنجاند، به آنچه به كارش نيايد».