روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۵۱۸

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن ابن محبوب عن هشام بن سالم عمن ذكره عن ابي عبد الله ع قال :

مَا مِنْ مُؤْمِنٍ يُقَارِفُ فِي يَوْمِهِ وَ لَيْلَتِهِ أَرْبَعِينَ كَبِيرَةً فَيَقُولُ وَ هُوَ نَادِمٌ أَسْتَغْفِرُ اَللَّهَ اَلَّذِي‏ لاََ إِلََهَ إِلاََّ هُوَ اَلْحَيُّ اَلْقَيُّومُ‏ بَدِيعُ اَلسَّمََاوََاتِ وَ اَلْأَرْضِ‏ ذُو اَلْجَلاََلِ وَ اَلْإِكْرََامِ‏ وَ أَسْأَلُهُ أَنْ يُصَلِّيَ عَلَى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ‏ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ يَتُوبَ عَلَيَّ إِلاَّ غَفَرَهَا اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ وَ لاَ خَيْرَ فِيمَنْ يُقَارِفُ فِي يَوْمٍ أَكْثَرَ مِنْ أَرْبَعِينَ كَبِيرَةً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۵۲۳

امام صادق (ع) فرمود: چون بنده مؤمن گناهى كند، خدا هفت ساعت به او مهلت‏ دهد و اگر از خدا آمرزش خواست، چيزى بر او نوشته نشود و اگر اين ساعت‏ها گذشت و آمرزش نخواست، يك گناه بر او نوشته شود، راستى كه مؤمن تا پس از بيست سال هم گناه خود را يادآور شد تا از آن به درگاه پروردگارش آمرزش جويد و او را بيامرزد و كافر همان ساعت آن را فراموش كند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۷۲

و نيز آن حضرت عليه السلام فرمود: هيچ مؤمنى نيست كه در شبانه روز چهل گناه كبيره كند و با پشيمانى بگويد: «استغفر اللَّه الذى لا اله الا هو الحى القيوم بديع السماوات و الارض ذو الجلال و الاكرام و أسأله أن يصلى على محمد و آل محمد أن يتوب على» جز اينكه خداى عز و جل گناهش را بيامرزد، و كسى كه بيش از چهل گناه كبيره در روز انجام دهد خيرى در او نيست (يعنى ايمان ندارد).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۳۵

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد بن خالد، از ابن محبوب، از هشام بن سالم، از آنكه او را ذكر كرده، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «هيچ مؤمنى نيست كه در روز و شبى كه بر او مى‏گذرد، چهل گناه كبيره را كسب كند، پس بگويد- در حالتى كه پشيمان باشد- كه:أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذى‏ لاالهَ الّا هُوَ الْحَىُّ الْقَيُّومُ بَديعَ السَّمواتِ وَالْارْضِ ذَاالْجَلالِ وَالْاكْرامِ وَأَسْئَلَهُ أَنْ يُصَلِّىَ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَألِ مُحَمَّدٍ وَأَنْ يَتُوبَ عَلىَّ، مگر آنكه خداى عز و جل، آن گناهان را از برايش بيامرزد. و هيچ خوبى نيست در كسى كه در روزى بيشتر از چهل گناه كبيره را كسب مى‏كند»