روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۳۷۷

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن ابيه عن القاسم بن عروه عن عبيد بن زراره عن ابيه عن ابي جعفر ع قال :

مَنْ قَعَدَ فِي مَجْلِسٍ يُسَبُّ فِيهِ إِمَامٌ مِنَ‏ اَلْأَئِمَّةِ يَقْدِرُ عَلَى اَلاِنْتِصَافِ فَلَمْ يَفْعَلْ أَلْبَسَهُ اَللَّهُ اَلذُّلَّ فِي اَلدُّنْيَا وَ عَذَّبَهُ فِي اَلْآخِرَةِ وَ سَلَبَهُ صَالِحَ مَا مَنَّ بِهِ عَلَيْهِ مِنْ مَعْرِفَتِنَا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۳۸۷

از امام باقر (ع)، فرمود: هر كه در مجلسى نشيند كه به امامى از ائمه در آن دشنام گويند و مى‏تواند برخيزد و نكند، خدا در دنيا او را خوار كند و در آخرت عذاب كند، و معرفت خوبِ ما را كه بدان بر او منّت نهاده است از او بگيرد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۸۸

حضرت باقر عليه السلام فرمود: هر كه بنشيند در مجلسى كه در آن بامامى از امامان دشنام‏ گويند و ميتواند برخيزد و نكند خداوند ذلت را در دنيا بر او بپوشاند و در آخرت او را عذاب كند، و آن چيز نيكى كه بدادن آن بر او منت نهاده (يعنى) معرفت ما را از او بگيرد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۱۱۵

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد بن خالد، از پدرش، از قاسم بن عروه، از عبيد بن زراره، از پدرش، از امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود: «هر كه بنشيند در مجلسى كه امامى از ائمّه عليهما السلام در آنجا دشنام داده مى‏شود و ناسزايى نسبت به او مذكور مى‏گردد، و او قادر بر داد ستاندن باشد و نكند، خداى عز و جل در دنيا لباس خوارى را بر او بپوشاند، و در آخرت او را عذاب فرمايد، و آنچه را كه به واسطه آن بر او منّت گذاشته از شناختن ما كه چيزى است نيكو و شايسته، از او بربايد».