روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۱۲۱
آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر
علي بن ابراهيم عن ابيه عن علي بن اسباط عن احمد بن عمر الحلال عن علي بن سويد عن ابي الحسن ع قال :
الکافی جلد ۲ ش ۱۱۲۰ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۱۱۲۲ | |||||||||||||
|
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۲۲۵
از على بن سويد، گويد: از ابى الحسن (ع) پرسيدم از عُجبى كه عمل را تباه كند، در پاسخ فرمود: عُجب چند درجه دارد: ۱- آنچه كردار بدِ بنده را به چشم او بيارايد تا آن را خوب بيند و او را خوش آيد و پندارد كه كارِ خوبى مىكند. ۲- اينكه بندهاى به پروردگارش ايمان دارد و به كردار خود بر خدا عز و جل منّت مىگذارد با اينكه خدا در آن كار بر سر او منّت دارد (كه او را توفيق آن كردار خوب داده است).
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۴۲۷
على بن سويد گويد: از حضرت ابى الحسن عليه السّلام راجع به خود بينى و عجبى كه عمل را فاسد كند پرسيدم، فرمود: خود بينى چند درجه دارد: بعضى از آن درجات اينست كه. كردار زشت بنده بنظرش جلوه كند و آن را خوب پندارد «۱» و از آن خوشش آيد و گمان كند كار خوبى ميكند، «۲» و بعضى از درجاتش اينست كه: بنده به پروردگارش ايمان آورد و بر خداى عز و جل منت گذارد، در صورتى كه خدا را بر او منت است «۳» (كه بايمانش هدايت فرموده).
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۷۴۱
على بن ابراهيم، از پدرش، از على بن اسباط، از احمد بن عمر حلّال، از على بن سويد، از امام موسىكاظم عليه السلام روايت كرده است كه گفت: آن حضرت را سؤال كردم از عجبى كه عمل را تباه مىگرداند. فرمود كه: «عجب، چندين درجه است. از جمله آنها اين است كه بدى كردار بنده از برايش آراسته شود. پس آن را خوب و نيكو بيند و او را به شگفت آورد، و چنان پندارد كه كار نيكو مىكند. و از جمله آنها اين است كه بنده به پروردگار خويش ايمان مىآورد. پس بر خداى عز و جل منّت مىگذارد، و خدا را بر او منّت است» (در باب ايمان).