روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۰۲۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن سهل بن زياد عن بعض اصحابه عن عبد الله بن سنان عن ابي عبد الله ع قال قال رسول الله ص :

ثَلاَثٌ مَنْ كُنَّ فِيهِ كَانَ مُنَافِقاً وَ إِنْ صَامَ وَ صَلَّى وَ زَعَمَ أَنَّهُ‏ مُسْلِمٌ‏ مَنْ إِذَا اُئْتُمِنَ خَانَ وَ إِذَا حَدَّثَ كَذَبَ وَ إِذَا وَعَدَ أَخْلَفَ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَالَ فِي‏ كِتَابِهِ‏ إِنَّ اَللََّهَ لاََ يُحِبُّ اَلْخََائِنِينَ‏ وَ قَالَ‏ أَنَّ لَعْنَتَ اَللََّهِ عَلَيْهِ إِنْ كََانَ مِنَ اَلْكََاذِبِينَ‏ وَ فِي قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ اُذْكُرْ فِي اَلْكِتََابِ‏ إِسْمََاعِيلَ‏ إِنَّهُ كََانَ صََادِقَ اَلْوَعْدِ وَ كََانَ رَسُولاً نَبِيًّا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۱۷۱

از امام صادق (ع) كه رسول خدا (ص) فرمود: سه تا كه در هر كه باشد منافق است و اگر چه نماز خواند و روزه گيرد و پندارد مسلمان است: هر كه چون به او سپرده شود خيانت كند و چون حديثى گويد، دروغ گويد و چون وعده دهد تخلّف كند، زيرا خدا عز و جل در قرآن خود فرمايد (۵۸ سوره انفال): «به راستى خيانت‏كاران را دوست نمى‏دارد» و فرموده است (۷ سوره نور): «اين است كه لعنت خدا بر او است اگر از دروغگويان است» و در قول خدا عز و جل (۵۴ سوره مريم): «و ياد كن در كتاب اسماعيل را به راستى كه او راست وعده بود و رسول و پيغمبر بود».

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۹۸

رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: سه صفت است كه هر كه داشته باشد منافق است، اگر چه اهل نماز و روزه باشد و خود را مسلمان پندارد: ۱- كسى كه چون امانت بدو سپارند خيانت كند ۲- چون خبرى دهد دروغ گويد ۳- هر گاه وعده دهد خلف كند، خداى عز و جل در كتابش فرموده است: «خدا خيانتكاران را دوست ندارد، ۵۸ سوره ۸» و فرموده: «لعنت خدا بر او اگر از دروغگويان باشد ۷- سوره ۲۴» و فرموده: «اسماعيل را در كتاب ياد كن، همانا او درست وعده و رسول و پيغمبر بود. ۵۴ سوره ۱۹».

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۶۹۷

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از سهل بن زياد، از بعضى از اصحاب ما، از عبد اللَّه بن سنان، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: سه چيز است كه هر كه آنها در او باشد، منافق باشد، و هر چند كه روزه گيرد و نماز كند و گمان داشته باشد كه مسلمان است: كسى كه چون او را امين دارند، خيانت كند، و چون حديث كند، دروغ گويد، و چون وعده دهد، خلف كند. به درستى كه خداى عز و جل در كتاب خويش فرموده‏كه: «إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْخائِنِينَ» «۱»؛ يعنى: «به درستى كه خدا خيانت‏كنندگان را دوست نمى‏دارد». و فرموده كه: «أَنَّ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَيْهِ إِنْ كانَ مِنَ الْكاذِبِينَ» «۲»؛ يعنى: «و گواهى پنجم آن است كه: لعنت خدا بر او، اگر باشد از جمله دروغگويان». و در قول خداى- تعالى- است كه: «وَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِ إِسْماعِيلَ إِنَّهُ كانَ صادِقَ الْوَعْدِ وَ كانَ رَسُولًا نَبِيًّا» «۳»؛ يعنى: و ياد كن در اين كتاب- يعنى قرآن-، صفت و قصه اسماعيل را. به درستى كه او راست وعده بود و بود فرستاده خدا به سوى خلق، كه از حق خبر مى‏داد». __________________________________________________

(۱). أنفال، ۵۸.
(۲). نور، ۷.
(۳). مريم، ۵۴.