روایت:الکافی جلد ۱ ش ۹۹۹

از الکتاب


آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

محمد بن يحيي عن محمد بن الحسين عن موسي بن سعدان عن عبد الله بن القاسم عن الحسن بن راشد قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :


الکافی جلد ۱ ش ۹۹۸ حدیث الکافی جلد ۱ ش ۱۰۰۰
روایت شده از : امام جعفر صادق عليه السلام
کتاب : الکافی (ط - الاسلامیه) - جلد ۱
بخش : كتاب الحجة
عنوان : حدیث امام جعفر صادق (ع) در کتاب الكافي جلد ۱ كِتَابُ الْحُجَّة‏ بَابُ مَوَالِيدِ الْأَئِمَّةِ ع‏
موضوعات :

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۷۹

حسن بن راشد گويد: از امام صادق (ع) شنيدم مى‏فرمود: به راستى خدا تبارك و تعالى چون خواهد امام را بيافريند، به فرشته‏اى دستور دهد تا شربت آبى از زير عرش برگيرد و آن را به پدر آن امام بنوشاند و امام از آن خلق شود و چهل روز در شكم مادرش درنگ كند كه سخنى ننيوشد، سپس سخن نيوشد و چون متولد شود، همان فرشته‏اى كه آن نوشابه را بر گرفته مبعوث شود تا ميان دو ديده او بنويسد: «به كمال رسيد كلمات پروردگارت به راستى و عدالت، ديگرگون كنى براى كلمات او نيست» و چون امام پيش از او درگذرد خدا در هر شهرى براى او مناره چنان بلند برآرد كه به وسيله آن به كردار بندگان بنگرد و بدان خدا بر خلق خود حجت آورد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۲۲۸

حسن بن راشد گويد: شنيدم امام صادق عليه السلام ميفرمود: زمانى كه خداى تبارك و تعالى بخواهد امام را خلق كند بفرشته‏ئى دستور دهد كه شربتى از آب زير عرش گرفته بپدر امام بياشاماند، پس آفرينش امام از آن شربت است، آنگاه چهل شبانه روز در شكم مادر است و صدا نميشنود و بعد از آن گوشش براى شنيدن سخن باز مى‏شود، و چون متولد شود همان فرشته مبعوث شود و ميان دو چشم امام بنويسد «كلمه پروردگارت براستى و عدالت پايان يافت، كلمات او را دگرگون‏كننده‏ئى نيست و او شنوا و داناست» و چون امام پيش از وى درگذرد، براى او مناره‏ئى از نور افراشته شود كه بوسيله آن كردار همه مردم را ببيند، و خدا بر خلقش بدان احتجاج كند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۳۳۳

محمد بن يحيى، از محمد بن حسين، از موسى بن سعدان، از عبداللَّه بن قاسم، از حسن بن راشد روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى‏فرمود: «به درستى كه چون خداى تبارك و تعالى خواهد كه امام را خلق كند، فرشته‏اى را امر كند كه شربتى از آب زير عرش را فرا گيرد و آن را به پدر امام بنوشاند، پس امام از اين آب خلق شود، و چهل شبانه روز در شكم مادرش بماند كه آواز را نشنود. بعد از آن، سخن را بشنود و بفهمد، و چون متولّد شود، خدا آن فرشته را بفرستد كه در ميان دو چشم او را بنويسد كه: «وَ تَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ صِدْقاً وَ عَدْلًا لا مُبَدِّلَ لِكَلِماتِهِ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ» «۳». و چون امامى كه پيش از او بوده از دنيا در گذرد، منادى از نور براى اين امام بلند شود كه به واسطه آن كردارهاى همه خلائق را ببيند، و خدا به همين، حجّت را بر خلق خود تمام مى‏كند». __________________________________________________ (۳). انعام، ۱۱۵.


شرح

آیات مرتبط (بر اساس موضوع)

احادیث مرتبط (بر اساس موضوع)