روایت:الکافی جلد ۱ ش ۹۴۷

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن محمد بن جمهور عن صفوان بن يحيي عن محمد بن مروان عن الفضيل بن يسار قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُنََاسٍ بِإِمََامِهِمْ‏ فَقَالَ يَا فُضَيْلُ‏ اِعْرِفْ إِمَامَكَ‏ فَإِنَّكَ إِذَا عَرَفْتَ إِمَامَكَ لَمْ يَضُرَّكَ تَقَدَّمَ هَذَا اَلْأَمْرُ أَوْ تَأَخَّرَ وَ مَنْ عَرَفَ إِمَامَهُ ثُمَّ مَاتَ قَبْلَ أَنْ يَقُومَ صَاحِبُ هَذَا اَلْأَمْرِ كَانَ بِمَنْزِلَةِ مَنْ كَانَ قَاعِداً فِي عَسْكَرِهِ‏ لاَ بَلْ بِمَنْزِلَةِ مَنْ قَعَدَ تَحْتَ لِوَائِهِ قَالَ وَ قَالَ بَعْضُ أَصْحَابِهِ بِمَنْزِلَةِ مَنِ اُسْتُشْهِدَ مَعَ‏ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۲۱

فضيل بن يسار گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم از تفسير قول خدا تعالى (۷۱ سوره اسراء): «روزى كه هر مردمى را با امامشان بخوانيم» فرمود: اى فضيل تو امامت را بشناس زيرا چون امامت را شناختى به تو زيان ندارد كه اين امر پيش افتد يا پس افتد، هر كه امامش را شناسد و پيش از قيام صاحب الامر بميرد چون كسى باشد كه در قشون او است، نه، چون كسى كه زير پرچم او است. گويد: يكى از اصحابش گفت: به مانند كسى است كه با رسول خدا (ص) شهيد شده.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۱۹۷

فضيل بن يسار گويد: از امام صادق عليه السلام در باره قول خداى تعالى «روزى كه هر دسته از مردم را بامامشان ميخوانيم- ۷۱ سوره ۱۷-» پرسيدم. فرمود: اى فضيل! تو امامت را بشناس، زيرا هر گاه امامت را شناختى تقدم يا تأخر اين امر زيانت ندهد، كسى كه امامش را بشناسد و پيش از قيام صاحب- الامر بميرد، مانند كسى است كه در لشكر آن حضرت بوده است، نه، بلكه مانند كسى كه زير پرچم آن حضرت نشسته باشد. در اينجا يكى از اصحابش گفت: مانند كسى است كه در ركاب رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله شهيد شده باشد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۲۸۳

حسين بن محمد، از معلّى بن محمد، از محمد بن جمهور، از صفوان بن‏يحيى، از محمد بن مروان، از فضيل بن يسار روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام را سؤال كردم از قول خداى تبارك و تعالى: «يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ» «۱»، فرمود كه: «اى فضيل، امام خود را بشناس؛ زيرا كه چون تو امام خود را شناختى، چيزى تو را زيان نرساند؛ خواه اين امر پيش فتد؛ و خواه به تأخير افتد. و هر كه امام خود را بشناسد، و بعد از آن بميرد، __________________________________________________

(۱). اسرا، ۷۱.

پيش از آن‏كه صاحب اين امر بر پا شود، به منزله كسى است كه در لشكر آن حضرت نشسته باشد. نه، بلكه به منزله كسى است كه در زير عَلم او نشسته باشد». راوى مى‏گويد: و فرمود كه: «بعضى از اصحاب آن حضرت به منزله كسانيند كه با رسول خدا صلى الله عليه و آله شهيد شده‏اند».