روایت:الکافی جلد ۱ ش ۹۴۳

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن معمر بن خلاد قال سمعت ابا الحسن ع يقول :

الم `أَ حَسِبَ اَلنََّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنََّا وَ هُمْ لاََ يُفْتَنُونَ‏ ثُمَّ قَالَ لِي مَا اَلْفِتْنَةُ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ اَلَّذِي عِنْدَنَا اَلْفِتْنَةُ فِي اَلدِّينِ فَقَالَ يُفْتَنُونَ كَمَا يُفْتَنُ اَلذَّهَبُ ثُمَّ قَالَ يُخْلَصُونَ كَمَا يُخْلَصُ اَلذَّهَبُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۱۹

معمر بن خلاد گويد: شنيدم امام صادق (ع) مى گفت (۱- ۲ سوره عنكبوت): «الم* آيا گمان برند كه به مجرد اظهار ايمان واگذار شوند و آزمايش نگردند؟» سپس به من فرمود: آزمايش چيست؟ گفتم: قربانت، آنكه ما مى‏دانيم آزمايش در دين است، فرمود: آزمايش شوند چنانچه طلا آزمايش شود و پاك گردند چونان كه طلا پاك گردد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۱۹۶

معمر بن خلاد گويد: شنيدم حضرت ابو الحسن عليه السلام ميفرمود: «الم» مگر مردم پنداشته‏اند بصرف اينكه گويند ايمان داريم رها شوند و امتحان نشوند؟!- اول سوره عنكبوت-» سپس بمن فرمود فتنه (امتحان) چيست؟ عرضكردم: قربانت گردم: آنچه ما ميدانيم امتحان در دين است، حضرت فرمود: امتحان ميشوند، چنان كه طلا امتحان مى‏شود، و باز فرمود: خالص و پاك ميشوند، چنان كه طلا پاك مى‏شود.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۲۸۱

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد، از مُعمّر بن خلّاد كه گفت: شنيدم از امام موسى كاظم عليه السلام كه مى‏فرمود: « «الم* أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا يُفْتَنُونَ» «۱»، يعنى: منم آن خدا كه همه چيز را مى‏دانم، و چيزى بر من پوشيده و پنهان نيست. آيا مردمان پنداشتند كه وا گذاشته مى‏شوند به آن‏كه بگويند كه ايمان آورديم (يعنى: مى‏پندارند كه به مجرد اين قول، دست از ايشان بر مى‏داريم) و حال آن‏كه ايشان آزموده نشوند و مبتلا نگردند». بعد از آن، به من فرمود كه: «فتنه چيست؟» عرض كردم كه: فداى تو گردم، آنچه در نزد ما است، آن است كه فتنه در دين، مراد است. «۲» پس حضرت فرمود كه: «آزموده مى‏شوند؛ چنانچه طلا آزموده مى‏شود». بعد از آن فرمود كه: «صاف و خالص مى‏شوند؛ چنانچه طلا خالص مى‏شود». __________________________________________________

(۱). عنكبوت، ۱ و ۲.
(۲). و فتنه، به كسر فاء و سكون تاء، آزمايش و در شر و بلا افكندن است. (مترجم)