روایت:الکافی جلد ۱ ش ۹۳۹

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

الحسين بن محمد عن جعفر بن محمد عن القاسم بن اسماعيل الانباري عن الحسن بن علي عن ابراهيم بن مهزم عن ابيه عن ابي عبد الله ع قال :

ذَكَرْنَا عِنْدَهُ مُلُوكَ آلِ فُلاَنٍ فَقَالَ إِنَّمَا هَلَكَ اَلنَّاسُ‏ مِنِ اِسْتِعْجَالِهِمْ لِهَذَا اَلْأَمْرِ إِنَّ اَللَّهَ لاَ يَعْجَلُ‏ لِعَجَلَةِ اَلْعِبَادِ إِنَّ لِهَذَا اَلْأَمْرِ غَايَةً يَنْتَهِي إِلَيْهَا فَلَوْ قَدْ بَلَغُوهَا لَمْ يَسْتَقْدِمُوا سَاعَةً وَ لَمْ يَسْتَأْخِرُوا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۱۵

ابراهيم بن مهزم از امام صادق (ع) گويد: نزد او ملوك آل فلان را نام برديم، فرمود: همانا مردم از شتابزدگى براى اين امر به هلاكت رسيدند، خدا به خاطر شتاب مردم شتاب نمى‏كند، براى اين امر موعد و غايتى است كه بدان ميرسد، اگر مردم به آن برسند، يك ساعت جلو و عقب ندارد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۱۹۴

مهزم پدر ابراهيم گويد: خدمت امام صادق عليه السلام از سلاطين آل فلان (بنى عباس) سخن بميان آورديم، حضرت فرمود: مردم بواسطه شتابشان براى اين امر هلاك گشتند. همانا خدا براى شتاب بندگان، شتاب نميكند، براى اين امر پايانى است كه بايد بآن برسد، و اگر مردم بآن پايان رسيدند ساعتى پيش و پس نيفتند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۲۷۷

حسين بن محمد، از جعفر بن محمد، از قاسم بن اسماعيل انبارى، از حسن بن على، از ابراهيم بن مِهزم، از پدرش، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت: در نزد آن حضرت پادشاهان آل فلان (يعنى بنى‏عباس) را ذكر نموديم، فرمود: «جز اين نيست كه مردم به جهت شتابيدن خويش، هلاك شدند. به درستى كه خدا به جهت شتاب بندگان، شتاب نمى‏فرمايد؛ زيرا كه اين امر را نهايتى است كه به آن نهايت بايد برسد. پس اگر به آن نهايت برسند، پيشى نگيرند بر آن، ساعتى، و از پس نيايند از آن، ساعتى» (كه آن اجل، به هيچ وجه متقدّم و متأخّر نشود).