روایت:الکافی جلد ۱ ش ۸۸۵

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن ابن ابي نجران عن محمد بن المساور عن المفضل بن عمر قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

إِيَّاكُمْ وَ اَلتَّنْوِيهَ أَمَا وَ اَللَّهِ لَيَغِيبَنَّ إِمَامُكُمْ سِنِيناً مِنْ دَهْرِكُمْ وَ لَتُمَحَّصُنَّ حَتَّى يُقَالَ مَاتَ قُتِلَ هَلَكَ بِأَيِّ وَادٍ سَلَكَ وَ لَتَدْمَعَنَّ عَلَيْهِ عُيُونُ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ لَتُكْفَؤُنَ‏ كَمَا تُكْفَأُ اَلسُّفُنُ فِي أَمْوَاجِ اَلْبَحْرِ فَلاَ يَنْجُو إِلاَّ مَنْ أَخَذَ اَللَّهُ مِيثَاقَهُ‏ وَ كَتَبَ فِي قَلْبِهِ اَلْإِيمَانَ وَ أَيَّدَهُ‏ بِرُوحٍ مِنْهُ‏ وَ لَتُرْفَعَنَّ اِثْنَتَا عَشْرَةَ رَايَةً مُشْتَبِهَةً لاَ يُدْرَى أَيٌّ مِنْ أَيٍّ قَالَ فَبَكَيْتُ ثُمَّ قُلْتُ فَكَيْفَ نَصْنَعُ قَالَ فَنَظَرَ إِلَى شَمْسٍ دَاخِلَةٍ فِي اَلصُّفَّةِ فَقَالَ يَا أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ‏ تَرَى هَذِهِ اَلشَّمْسَ قُلْتُ نَعَمْ فَقَالَ وَ اَللَّهِ لَأَمْرُنَا أَبْيَنُ مِنْ هَذِهِ اَلشَّمْسِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۵۶۱

مفضل بن عمر گويد: از امام صادق (ع) شنيدم مى فرمود: بپرهيزيد از فاش كردن اسرار مذهب، هلا به خدا محققاً امام شما سالهاى سال از روزگار زندگى شما نهان گردد و شما در بوته امتحان آب شويد تا گويند: «امام مرد، كشته شد، نابود شد، به چه دره افتاد» و چشم مؤمنان بر او اشك بارد، و كشتى مذهب شما واژگون گردد مانند كشتى‏ها كه بر موجهاى دريا واژگون شوند و نجات نيابد جز كسى كه خدا از او پيمان گرفته و در دلش ايمان را نقش كرده و به روح خود او را تأييد كرده است، دوازده پرچم همانند برافراشته گردد و دانسته نشود كدام، كدام است. گويد: من گريستم و سپس گفتم: پس ما چه كنيم؟ امام نگاهى به آفتاب كرد كه در ايوان پرتو افكنده بود فرمود: اى ابا عبد ............

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۱۳۳

مفضل بن عمر گويد: شنيدم امام صادق عليه السلام ميفرمود: بپرهيزيد از شهرت دادن و فاش كردن (خصوصيات امر امام دوازدهم عليه السلام) همانا بخدا كه امام شما سالهاى سال از روزگار اين جهان غايب شود و هر آينه شما در فشار آزمايش قرار گيريد تا آنجا كه بگويند: امام مرد، كشته شد، بكدام دره افتاد ولى ديده اهل ايمان بر او اشك بارد، و شما مانند كشتيهاى گرفتار امواج دريا متزلزل و سرنگون شويد، و نجات و خلاصى نيست، جز براى كسى كه خدا از او پيمان گرفته و ايمان را در دلش ثبت كرده و بوسيله روحى از جانب خود تقويتش نموده، همانا دوازده پرچم مشتبه برافراشته گردد كه هيچ يك از ديگرى تشخيص داده نشود (حق از باطل شناخته نشود). مفضل گويد: من گريستم و عرضكردم: پس ما چه كنيم؟ حضرت بشعاعى از خورشيد كه در ايوان تابيده بود اشاره كرد و فرمود: اى ابا عبد اللَّه: اين آفتاب را ميبينى؟ عرضكردم: آرى، فرمود: بخدا امر ما از اين آفتاب روشنتر است (يعنى علوم و معجزات و اخلاق و كمالات امام زمان عليه السلام براى راهنمائى مردم‏ __________________________________________________

(۱) در عرب رسم است كه ببرادر كوچكتر از نظر تلطف و مهربانى بنى (پسر جان) ميگويند و ممكن است خطاب بهمه فرزندانش در حضور برادرش بوده باشد.

بحق از آفتاب روشن‏تر است).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۱۶۹

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از ابن ابى نجران، از محمد بن مُساور، از مُفضّل بن عمر روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى‏فرمود: «بپرهيزيد از بلند كردن آوازه آن حضرت (يعنى: در نزد مخالفان). و به خدا سوگند كه امام شما غائب خواهد شد سال‏هاى بسيار از اين روزگار شما، و خدا شما را امتحان خواهد كرد تا آن‏كه گفته شود كه: مرد، يا كشته شد، يا هلاك گرديد و در كدام وادى سلوك كرد و در آمد. و هر آينه چشم‏هاى مؤمنان بر او اشك خواهد ريخت و شما سرنگون خواهيد شد؛ چنان كه كشتى‏ها در هنگام موج‏هاى دريا سرنگون مى‏شوند. پس نجات نخواهد يافت، مگر آن كس كه خدا پيمان او را فرا گرفته باشد و ايمان را در دل او نوشته و ثابت گردانيده باشد (كه به شبهه برطرف نشود) و او را تقويت نموده باشد، به چيزى كه به آن دلش زنده شود از نزد خود. و هر آينه دوازده عَلَم بلند خواهد شد كه مشتبه باشند، و دانسته نشود كه هر يك از كيست». مفضّل مى‏گويد كه: پس من گريستم و گفتم كه: هر گاه چنين باشد، ما چه كنيم؟ حضرت نظر فرمود به آفتابى كه در صُفّه داخل شده بود، و فرمود كه: «اى ابوعبداللَّه، اين آفتاب را مى‏بينى؟» عرض كردم: آرى. فرمود كه: «به خدا سوگند كه امر ما از اين آفتاب ظاهرتر است».