روایت:الکافی جلد ۱ ش ۸۵۹
آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة
الحسين بن محمد الاشعري عن معلي بن محمد عن احمد بن محمد بن عبد الله قال :
الکافی جلد ۱ ش ۸۵۸ | حدیث | الکافی جلد ۱ ش ۸۶۰ | |||||||||||||
|
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۵۳۵
از احمد بن محمد بن عبد اللَّه گويد: چون زبيرى لعنه اللَّه كشته شد، از طرف امام حسن عسكرى (ع) صادر شد كه: اين است جزاى كسى كه بر خدا در باره اولياء او دليرى مىكند، او گمان مىكرد كه مرا مىكشد و نسلى نخواهد داشت، چطور نيروى حق را در باره خود ديد؟ و براى آن حضرت پسرى آمد و نامش را (م ح م د) نهاد، ولادت او در سال ۲۵۶ بود.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۱۱۸
احمد بن محمد بن عبد اللَّه گويد: چون زبيرى ملعون كشته شد، از طرف امام حسن عسگرى عليه السلام چنين جملاتى صادر شد: «اينست كيفر كسى كه بر خدا نسبت باوليائش گستاخى كند، او گمان ميكرد مرا خواهد كشت و بدون نسل ميمانم، چگونه نيروى حق را در باره خود مشاهده كرد؟! و براى آن حضرت در سال ۲۵۶ پسرى متولد شد كه نامش را «م ح م د» گذاشت.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۱۴۷
حسين بن محمد اشعرى، از معلّى بن محمد، از احمد بن محمد بن عبداللَّه روايت كرده است كه: فرمانى از امام حسن عسكرى عليه السلام بيرون آمد در هنگامى كه زبيرى- لعنه اللَّه- كشته شد كه: «اين است جزاى هر كه بر خدا جرأت كند در حقّ دوستان آن جناب. زبيرى گمان مىكرد كه او مرا خواهد كشت، و مرا فرزندى نباشد. پس قدرت خدا را در باب خود چگونه ديد؟». و براى آن حضرت فرزندى متولد شد كه او را «م ح م د» نام كرد در سال دويست و پنجاه و شش.