روایت:الکافی جلد ۱ ش ۸۴۸
آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة
علي بن محمد عن ابي محمد الاسبارقيني عن علي بن عمرو العطار قال :
الکافی جلد ۱ ش ۸۴۷ | حدیث | الکافی جلد ۱ ش ۸۴۹ | |||||||||||||
|
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۵۲۷
على بن عمرو عطار گويد: من خدمت امام على نقى (ع) رسيدم و هنوز پسرش محمد زنده بود و من گمان مىكردم او امام است بعد از پدرش، عرض كردم: قربانت، كدام از فرزندانت را مخصوص امامت بدانم؟ فرمود: هيچ كدام را مخصوص ندانيد تا دستور من به شما صادر شود، گويد: پس از آن به وى نوشتم، اين امر امامت در چه كسى مىباشد؟ به من نوشت در بزرگتر اولادم. گويد: و ابو محمد (امام حسن عسكرى) بزرگتر از جعفر بود (يعنى بعد از فوت ابى جعفر كه همان محمد بن على النقى است).
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۱۱۴
على بن عمرو عطار گويد: خدمت حضرت ابو الحسن عسگرى (امام دهم) عليه السلام رسيدم، و هنوز پسرش ابو جعفر (محمد) زنده بود و من گمان ميكردم او امامست، عرضكردم (قربانت) كداميك از پسرانت را امام بدانم؟ فرمود: تا امر من بشما نرسد، هيچ يك را بامامت مخصوص ندانيد، عطار گويد: بعد (از وفات محمد- مرآت-) بحضرت نوشتم: امر امامت متعلق بكيست؟ حضرت برايم نوشت «متعلق، بپسر بزرگترم» و ابو محمد (امام حسن عسگرى) بزرگتر از ابى جعفر بود.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۱۳۹
على بن محمد، از ابو محمد إسبارِقينى، از على بن عمرو عطّار روايت كرده است كه گفت: بر حضرت امام على نقى عليه السلام داخل شدم و پسرش ابوجعفر در زمره زندگان داخل و از جمله ايشان بود و من گمان مىكردم كه ابوجعفر، امام خواهد بود، پس عرض كردم كه: فداى تو گردم، از فرزندان تو كه را مخصوص سازم به امامت؟ فرمود كه: «كسى را مخصوص مسازيد تا امر و فرمان من به سوى شما بيرون آيد». راوى مىگويد كه: بعد از آن، به آن حضرت نوشتم كه امر امامت در كه خواهد بود؟ در جواب من نوشت كه: «اين امر، در بزرگِ از فرزندان من است». و على مىگويد كه: امام حسن عليه السلام از ابوجعفر بزرگتر بود.