روایت:الکافی جلد ۱ ش ۷۸۶

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن ابن ابي عمير عن هشام بن سالم عن ابي عبد الله ع قال :

لَمَّا حَضَرَتْ‏ أَبِي ع‏ اَلْوَفَاةُ قَالَ يَا جَعْفَرُ أُوصِيكَ بِأَصْحَابِي خَيْراً قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَ اَللَّهِ لَأَدَعَنَّهُمْ وَ اَلرَّجُلُ مِنْهُمْ يَكُونُ فِي اَلْمِصْرِ فَلاَ يَسْأَلُ أَحَداً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۴۵۷

هشام بن سالم از امام صادق (ع) فرمود: چون مرگ پدرم در رسيد، فرمود: اى ابا جعفر تو را نسبت به اصحابم به خوش رفتارى وصيّت مى‏كنم، گفتم: قربانت آنها را به مقامى از دانش و پرورش رسانم كه هر كدام در شهرى باشند نياز به پرسش از كسى‏ نداشته باشند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۸۰

امام صادق عليه السلام فرمود: چون وفات پدرم نزديك شد، فرمود: اى جعفر! خير خواهى اصحابم را بتو سفارش ميكنم. گفتم: قربانت گردم: بخدا آنها را بمقامى از علم رسانم كه هر مردى از آنها در هر شهرى كه باشد، محتاج بسؤال از هيچ كس نباشد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۷۷

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از ابن ابى عمير، از هشام بن سالم، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «چون پدرم را هنگام وفات رسيد، فرمود كه: اى جعفر، تو را وصيّت مى‏كنم در باب اصحاب خود به خير و خوبى. من عرض كردم كه: فداى تو گردم به خدا سوگند كه ايشان را وا مى‏گذارم در حالى كه مردى از جمله ايشان در شهر باشد، پس نبايد كه از كسى سؤال كند» (يعنى: همه را چنان كنم كه دانا باشند به امر دين كه نبايد از كسى مسئله دين خود را بپرسند).