روایت:الکافی جلد ۱ ش ۵۶۲

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن الحسن بن محبوب عن عبد الله بن غالب عن جابر عن ابي جعفر ع قال قال :

لَمَّا نَزَلَتْ هَذِهِ اَلْآيَةُ يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُنََاسٍ بِإِمََامِهِمْ‏ قَالَ‏ اَلْمُسْلِمُونَ‏ يَا رَسُولَ اَللَّهِ‏ أَ لَسْتَ إِمَامَ اَلنَّاسِ كُلِّهِمْ أَجْمَعِينَ قَالَ فَقَالَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ أَنَا رَسُولُ اَللَّهِ إِلَى اَلنَّاسِ أَجْمَعِينَ وَ لَكِنْ سَيَكُونُ مِنْ بَعْدِي أَئِمَّةٌ عَلَى اَلنَّاسِ مِنَ اَللَّهِ مِنْ‏ أَهْلِ بَيْتِي‏ يَقُومُونَ فِي اَلنَّاسِ فَيُكَذَّبُونَ وَ يَظْلِمُهُمْ أَئِمَّةُ اَلْكُفْرِ وَ اَلضَّلاَلِ‏ وَ أَشْيَاعُهُمْ فَمَنْ وَالاَهُمْ وَ اِتَّبَعَهُمْ وَ صَدَّقَهُمْ فَهُوَ مِنِّي وَ مَعِي وَ سَيَلْقَانِي أَلاَ وَ مَنْ ظَلَمَهُمْ وَ كَذَّبَهُمْ فَلَيْسَ مِنِّي وَ لاَ مَعِي وَ أَنَا مِنْهُ بَرِي‏ءٌ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۱۷۱

امام باقر (ع) فرمود: چون اين آيه نازل شد (۷۱ سوره اسراء): «روزى كه بخوانيم هر مردمى را به امام آنها» مسلمانان گفتند: يا رسول اللَّه مگر شما امام همه مردم نيستيد؟ گويد: رسول خدا (ص) فرمود: من از طرف خدا بر همه مردم رسولم و بعد از من محققاً امامانى از خاندانم از طرف خدا به مردم گماشته مى‏شوند، آنها در ميان مردم قيام مى‏كنند و مردم آنها را تكذيب مى‏نمايند و ائمه كفر و ضلالت و پيروانشان به آنها ستم مى‏كنند، هر كه بدانها گرود و پيروى آنها كند و آنها را تصديق نمايد او از من است و همراه من است و محققاً مرا ملاقات خواهد كرد، هلا هر كه بر آنان ستم كند و آنها را تكذيب كند از من نيست و همراه من نيست و من از او بيزارم.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۳۱۳

امام باقر عليه السلام فرمود: چون آيه (۷۱- سوره ۱۷) «روزى كه هر دسته از مردم را بامامشان خوانيم» نازل شد، مسلمين عرضكردند: اى فرستاده خدا! مگر شما امام همه مردم نيستيد؟ پيغمبر فرمود: من از جانب خدا بسوى همه مردم فرستاده شده‏ام ولى بعد از من امامانى از خاندانم بر مردم منصوب شوند، ايشان در ميان مردم قيام كنند و مردم آنها را تكذيب كنند و امامان كفر و گمراهى و پيروانشان برايشان ستم كنند، هر كه آنها را دوست دارد و از آنها پيروى كند و تصديقشان نمايد، از من است و با من است و مرا ملاقات خواهد كرد و آگاه باشيد كسى كه بايشان ستم كند و تكذيبشان نمايد، از من نيست و با من نيست و من از او بيزارم.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۷۰۱

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از حسن بن محبوب، از عبداللَّه بن غالب، از جابر، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه گفت: آن حضرت فرمود كه: «چون اين آيه نازل شد: «يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ» «۱»، مسلمانان گفته‏اند كه: يا رسول اللَّه، آيا تو امام و پيشواى همه مردمان نيستى؟ رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: منم رسول خدا به سوى همه مردمان، وليكن زود باشد كه بعد از من، امامانى چند از اهل بيت من باشند، كه از جانب خدا بر مردم گماشته باشند. پس ايشان را تكذيب كنند و پيشوايان كفر و ضلالت و پيروان ايشان بر ايشان ستم كنند. پس هر كه ايشان را دوست دارد، و پيروى و تصديق نمايد، ايشان را از من و با من است، و زود باشد كه مرا ملاقات كند. و بدانيد كه هر كه بر ايشان ستم كند، و تكذيب كند ايشان را، از من نيست و با من نخواهد بود و من از او بيزارم». __________________________________________________

(۱). اسرا، ۷۱.