روایت:الکافی جلد ۱ ش ۲۲۵

از الکتاب


آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ التَّوْحِيدِ

علي بن محمد عمن ذكره عن احمد بن محمد بن عيسي عن محمد بن حمران عن الفضل بن السكن عن ابي عبد الله ع قال قال امير المومنين ع :


الکافی جلد ۱ ش ۲۲۴ حدیث الکافی جلد ۱ ش ۲۲۶
روایت شده از : امام على عليه السلام
کتاب : الکافی (ط - الاسلامیه) - جلد ۱
بخش : كتاب التوحيد
عنوان : حدیث امام على (ع) درباره سپاسگزارى از مردم در کتاب الكافي جلد ۱ كِتَابُ التَّوْحِيدِ‏ بَابُ أَنَّهُ لَا يُعْرَفُ إِلَّا بِه‏
موضوعات : سپاسگزاری از مردم، سپاسگزاری از مردم

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۱, ۲۴۹

امام صادق (ع) از قول امير المؤمنين (ع) فرمود: خدا را به خدائى بشناسيد و رسول را به شأن رسالت و كارگزاران را به نيك رفتارى و عدالت و احسان. مقصود از گفتار امام (ع): «خدا را به خدائى بشناسيد» اين است كه خدا، اشخاص و انوار و جواهر و اعيان را آفريده و مقصود از اعيان ابدان است (هر موجود جسمانى) و جواهر عبارت از ارواحند و آن خداى جل و عز مانند جسم و روح كه آفريده اويند نيست، براى احدى در آفرينش روح حساس و دراك مداخله‏اى نيست همان خدا است كه در آفرينش ارواح و اجسام تنها و بى‏همتا است، چون خداشناس هر دو شباهت را كه شباهت به ابدان و ارواح باشد از خدا نفى كرد و او را از اين هر دو شباهت منزه دانست، خدا را به مقام شايسته خدائى شناخته است و اگر او را به روح يا بدن يا نور شبيه دانست خدا را به مقام شايسته خدائى نشناخته.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۱۱۳

امير المؤمنين عليه السلام فرمود: خدا را بخدا بشناسيد و رسول را برسالتش و صاحبان فرمان را بامر بمعروف و دادگرى و نيكوكارى.

(مؤلف كتاب مرحوم كلينى- ره- فرمايد): معنى سخن حضرت كه «خدا را بخدا بشناسيد» اينست كه: خدا اشخاص و انوار و جواهر و اعيان را خلق فرمود، اعيان پيكرها (موجودات جسمانى) و جواهر روحهاست و خداى عز و جل شباهتى با جسم و روح ندارد هيچ كس را در آفريدن روح حساس دراك دستور و وسيله‏اى نبوده، خدا در خلقت ارواح و اجسام يكتا بوده است، پس چون كسى شباهت خدا را با موجودات جسمانى و روحانى از ميان برد خدا را بخدا شناخته و چون او را بروح يا جسم يا نور تشبيه كند خدا را به خدا نشناخته است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۲۸۲

على بن محمد روايت كرده است از آن‏كه او را ذكر كرده، از احمد بن محمد بن عيسى، از محمد بن حمران، از فضل بن سَكن، از امام جعفر صادق عليه السلام كه آن حضرت فرمود:

«امير المؤمنين عليه السلام فرمود كه: خدا را به خدا بشناسيد (يعنى خود آن جناب بر خويش دلالت دارد و در معرفتش احتياج به سوى غير نيست). و رسول او را به رسالت و پيغمبرى بشناسيد و بشناسيد صاحبان امر را و فرمان را (يعنى كسانى را كه خدا اطاعت‏شان را مقرون به اطاعت خود و رسول خود فرموده) به معروف و نيكى، كه موافق شرع باشد و راستى در همه چيز؛ خواه در اعتقاد و خواه در اعمال كه مرادف عصمت است و نيكويى كردن در طاعات كماً و كيفاً يا در آنچه اعم از آن باشد».

كلينى فرموده است: معنى قول آن حضرت كه «خدا را به خدا بشناسيد» آن است كه خدا شخص‏ها و نورها و جوهرها و ذات‏ها و بدن‏ها و جوهر روح‏ها را آفريده و آن جناب- جلّ و عزّ- شباهت به جسم و روحى ندارد، و كسى در آفريدن روح كه نهايت حسّ و دريافت را دارد، امرى و سببى نيست و در آفريدن ارواح و اجسام يگانه است، كه شريكى ندارد. پس هر گاه كسى در شباهت به ابدان است، و ديگرى شباهت به ارواح، خدا را به خدا شناخته و هر گاه او را به روح يا بدن يا نور تشبيه كند، خدا را به خدا نشناخته است.


شرح

آیات مرتبط (بر اساس موضوع)

احادیث مرتبط (بر اساس موضوع)

  1. الکافی جلد ۱ ش ۲۲۵ (روایت شده از: امام على عليه السلام)
  2. الکافی جلد ۱ ش ۲۲۸ (روایت شده از: امام رضا عليه السلام)
  3. الکافی جلد ۱ ش ۲۵۶ (روایت شده از: امام حسن عسكرى عليه السلام)
  4. الکافی جلد ۱ ش ۲۸۹ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)