روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۴۰۶

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

الحسين بن محمد بن عامر باسناده رفعه قال قال ابو عبد الله ع :

مَنْ زَعَمَ أَنَّ اَلْإِمَامَ يَحْتَاجُ إِلَى مَا فِي أَيْدِي اَلنَّاسِ فَهُوَ كَافِرٌ إِنَّمَا اَلنَّاسُ يَحْتَاجُونَ‏ أَنْ يَقْبَلَ مِنْهُمُ اَلْإِمَامُ قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ خُذْ مِنْ أَمْوََالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَ تُزَكِّيهِمْ‏ بِهََا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۵۹۹

امام صادق (ع) فرمود: هر كه گمان برد كه امام نيازمند است بدان چه در دست مردم است او كافر است، همانا مردم نياز دارند كه از آنها چيزى را بپذيرد، خدا عز و جل مى‏فرمايد (۱۰۴ سوره توبه): «بگير از دارائى آنها صدقه تا آنها را پاكيزه كنى و با آن بپرورانى».

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۴۸۷

امام صادق عليه السلام فرمود: كسى كه معتقد باشد كه امام بآنچه در دست مردم است احتياج دارد كافر است. بلكه مردم نيازمندند كه امام (خمس و سهم و ساير وجوه را) از آنها بپذيرد، خداى عز و جل فرمايد: «از اموال آنها زكاة بگير تا آنها را بوسيله آن پاك و بى‏آلايش سازى- ۱۰۴ سوره ۹-».

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۸۲۱

حسين بن محمد بن عامر به اسناد خويش روايت كرده و آن را مرفوع ساخته و گفته است كه: امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه: «هر كه گمان كند كه امام به آنچه در دست مردم است، احتياج دارد، كافر است. جز اين نيست كه مردم احتياج دارند به اين‏كه امام از ايشان قبول فرمايد. خداى عزّوجلّ فرموده است كه: «خُذْ مِنْ أَمْوالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَ تُزَكِّيهِمْ بِها» «۳»؛ يعنى: فراگير از جمله مال‏هاى ايشان زكات واجبى را كه پاك گرداند آن صدقه (يا تو پاك گردانى) ايشان را از گناهان و زياد گردانى حسنات ايشان را و درجه ايشان را رفيع گردانى به آن صدقه). __________________________________________________ (۳). توبه، ۱۰۳.