روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۳۴۹

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

الحسين بن محمد الاشعري عن معلي بن محمد عن احمد بن محمد قال :

خَرَجَ عَنْ‏ أَبِي مُحَمَّدٍ ع‏ حِينَ قُتِلَ‏ اَلزُّبَيْرِيُ‏ هَذَا جَزَاءُ مَنِ اِفْتَرَى عَلَى اَللَّهِ فِي أَوْلِيَائِهِ زَعَمَ أَنَّهُ يَقْتُلُنِي وَ لَيْسَ لِي عَقِبٌ فَكَيْفَ رَأَى قُدْرَةَ اَللَّهِ وَ وُلِدَ لَهُ وَلَدٌ سَمَّاهُ‏ م‏ح‏م‏د سَنَةَ سِتٍّ وَ خَمْسِينَ وَ مِائَتَيْنِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۵۱۹

از احمد بن محمد كه گفت: چون زبيرى كشته شد (گويا از خاندان زبير بوده و داستان وى و كشته شدن او به دست ما نيامده است- از مجلسى ره) اين توقيع از ناحيه امام ابى محمد (امام عسكرى" ع") بيرون آمد كه: اين است سزاى آن كسى كه به خدا افتراء بندد در باره دوستان او، او گمان مى‏كرد مرا مى‏كشد و من فرزندى ندارم، چگونه ديد توانائى خدا را؟ و براى او فرزندى متولد شد كه او را (م ح م د) ناميد در سال ۲۵۶ (هجرى قمرى).

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۴۴۹

احمد بن محمد گويد: هنگامى كه زبيرى كشته شد، اين مكتوب از جانب امام حسن عسكرى عليه السلام بيرون آمد: «اينست مجازات كسى كه بر خدا نسبت باوليائش دروغ بندد، او گمان كرد كه مرا خواهد كشت و نسلم قطع مى‏شود، چگونه قدرت خدا را مشاهده كرد؟ و براى او پسرى متولد شد كه او را «م ح م د» نام گذاشت، در سال ۲۵۶ (بحديث ۸۵۸ رجوع شود).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۷۵۵

حسين بن محمد اشعرى، از معلّى بن محمد، از احمد بن محمد روايت كرده‏ است كه گفت: ... تا آخر آنچه در باب اشاره به سوى حضرت صاحب الزّمان عليه السلام گذشت. «۱» __________________________________________________

(۱). فرمانى از امام حسن عسكرى عليه السلام بيرون آمد در هنگامى كه زبيرى- لعنه اللَّه- كشته شد كه: «اين است جزاى هر كه بر خدا جرأت كند در حقّ دوستان آن جناب. زبيرى گمان مى‏كرد كه او مرا خواهد كشت، و مرا فرزندى نباشد. پس قدرت خدا را در باب خود چگونه ديد؟». و براى آن حضرت فرزندى متولد شد كه او را «م ح م د» نام كرد در سال دويست و پنجاه و شش.